Koning Willem-Alexander hoeft de 4,8 miljoen te veel ontvangen subsidie voor onderhoud van zijn Kroondomeinen niet terug te storten. Dit zal vele Oranje harten met blijdschap vervuld hebben. Ik vraag mij wel af hoeveel Oranjeklanten zelf toevallig slachtoffer zijn in het onverkwikkelijke kinderopvangsubsidie schandaal. Moet wel een vreemd gevoel zijn voor hen.

Deze diepe wens ontsproot uit het brein van Joop den Uil zaliger in de vorige eeuw. Het einddoel van deze ingeving is bijna bereikt. Vlak na de Tweede Wereldoorlog was het bezit van een auto een ongekende luxe. Je woonde al op stand als een buur van twee huizen verderop een oud vehikel met oorlogsverleden had weten te bemachtigen. Er is wel wat veranderd sedertdien.

Iedere inwoner van de Haagse Beemden die al jaren zijn of haar vaste arts en tandarts heeft feliciteer ik uitbundig! Dit zeg ik uit de grond van mijn hart. Zo ging onze huisarts, waar wij al dertig jaar patiënt waren, met tamelijk stille trom met pensioen. Zijn kamer bleef leeg achter en is tot op de dag van vandaag nog steeds leeg. Op zeker moment ontvingen wij een briefje waarin gemelde arts kond deed van zijn vertrek en de belofte uitsprak dat er een andere arts zou komen. Inmiddels weet ik dat het vinden van een vervangende arts complexer is dan het zoeken naar een roze olifant.

Het kleurrijke feestje met koetsen zonder discriminerende plaatjes, paarden, soldaten, lakeien, jongens met strak loerende blik in hun zondagse pak met een keur aan wapentuig onder hun jasje, tonnen zand, kilometers kabel in de tramrails, omgekeerde driekleuren en fluitconcerten is voorbij. Vraag me niet wat dit heeft gekost, maar ik denk dat dit wel goede uitkomst had kunnen financieren voor die miljoen+ mensen met een veel te krappe beurs.

Althans, zo spreken buitenlandse verslaggevers de naam van Hollands trots in bange dagen uit. Tien keer op rij haalt dit jongmens de finish als eerste in Monza, de Ferrari-jongens in tranen en diep teleurgesteld achterlatend voor hun eigen publiek. Een nooit vertoonde stunt en nu op naar een volgend record. Hoeveel miljoentjes zal Max op zijn spaarrekeningetje bijgeschreven krijgen?

De scholen zijn weer begonnen; horden ouders hebben hier smachtend naar uitgezien. De bouwvakvakantie is voorbij en de Tennetboys hebben hun zwaar materieel uit de garages getrokken en daveren nu rond op werklocatie 2. Boven mijn kruin flapperen Chinooks van de luchtmachtjongens. De zon schijnt tamelijk uitbundig, voldoende voor mij om de fiets uit de berging te slepen en een rondje landgoed te doen. 

Bijgaand weer een archiefstuk uit de krant van de vorige eeuw. Het betreft een van de eerdere gedenkwaardige bijdragen van onze columnist Pennetje. Pennetje deed al in 1997 veel stof opwaaien. Morgen plaatsen wij weer een kersverse bijdrage van Pennetje, scherp als altijd.

Het is komkommertijd, het nieuws wordt overdag beheerst door de al jaren voortslepende crises in deze rusteloze wereld en des nachts door onze Leeuwinnen. Ik ben geen soccerfan, dus om drie uur ’s nachts naar een potje duwende en trekkende meiden te gaan kijken zie ik al helemaal niet zitten.

Het is zaterdag. Met mijn boodschappenbriefje ben ik eropuit gezonden om zelfstandig boodschappen te doen. Dat is me sinds mijn jeugd niet meer gebeurd en ik zeg dat dit een kleine 70 jaar geleden is. Maar omstandigheden hebben mij in deze toestand gemanoeuvreerd. Mijn briefje had betrekking op de drie toonaangevende supermarkten in het winkelcentrum Heksenwiel.

Het was vrijdag 30 juni laat op de avond, plaats van handeling was het parkeerterrein van de Makro. Hier had zich een menigte automobilisten verzameld met een en hetzelfde doel: zoveel mogelijk brandstof in je vehikel persen voordat de prijs omhoog ging ten gevolge van het regeringsbesluit om de accijns weer naar het hoogste nivo van Europa en omstreken op te vijzelen.