Ik heb gedurende drie weken mijn geliefde Haagse Beemden verruild voor een vakantie in Ouddorp. Talenkennis ophalen. Vieuxvillage-sur-Mer (voor intimi), is een goed alternatief om de Duitse taal weer machtig te worden en veel goedkoper dan een stoomcursus van de nonnen in Vucht.
Vanochtend bezocht ik de weekmarkt op het dorpsplein. Op het parkeerterrein achter grootgrutter Appie was het een drukte van belang. Ik had bijna een plaatsje veroverd maar op het moment suprême werd mijn blik verduisterd door een aanstormende gigantische VW met Germaans kenteken, één model dat in Nederland onbetaalbaar is vanwege de enorme belastingdruk: 21% BTW en nog een variabel en deprimerend bedrag aan BPM. Het gevaarte leek in mijn fantasie de afmetingen te hebben van een Leopard tank.
Toen het chauffeursportier na de parkeermanoeuvre open zwaaide rolde er een obese persoon uit met het postuur van een Timmerfrans-lookalike gevolgd door een heavy weight Fraulein mit Buben die zich vervolgens gezamenlijk luidkeels plauderend een weg baanden over de markt.
Het kenteken van de auto begon met drie letters: DUA. Daar moest ik even over nadenken; ik zoek altijd naar een woord waarin de kentekenletters voorkomen. Ineens wist ik het, DUA staat voor: Deutschland Über Alles!
In een flashback keek ik terug op mijn HBS-tijd en spookte het rijtje voorzetsels door mijn hoofd dat ik destijds dwangmatig van buiten moest kennen: an-auf-hinter-neben-in-über-unter-vor-und-zwischen. Deze korte encounter had direct effect op het ‘erwachen’ van mijn kennis van de duitse taal! Het was een leerzaam bezoekje. Ik heb nog twee weken voor de boeg en ik ga zien of ik nog meer ‘AHA-erlebnisse’ te verwerken krijg.
Zwaarwegend besluit
De vakantie brengt overigens ook altijd momenten van contemplatie met zich. Zo had ik al eerder besloten om, als parafrase op een oud gezegde, mijn Harley Davidson aan de wilgen te hangen. Dit vanwege mijn ervaring dat het verkeer in Nederland steeds meer het domein wordt van ego's die door hun gedrag rijp zijn voor TBS met dwangverpleging. Bijkomende handicap voor mij is de vaststelling dat mijn gedachten en gedrag veel jonger zijn dan mijn fysieke prestaties. Mijn bike heb ik voor een zak dukaten van de hand gedaan en is er meer ruimte in de berging ontstaan.
Het was een moeilijk moment om Harrie in een bestelwagen geladen te zien worden! Nu moet ik op zoek naar een vervangende hobby. Al jaren schrijf ik, met enige onderbreking, mijn column voor deze krant in de hoop dat mij de Pulitzerprijs eens ten deel zal vallen.
Als substituut voor het motorrijden opperde een goedbedoelende vriend: schrijf een boek!. Ik heb dat geprobeerd en ben niet verder gekomen dan een eerste onafgemaakte zin: “Er was eens….” Ik heb toen mijn pen neergelegd om daarna uit het raam te gaan staren naar de Haagse Beemden landerijen waarover heen (ook nu nog steeds) de hoogspanningsleidingen het uitzicht vertroebelen.
Nu ik dit aan mijn tablet toevertrouw is de lucht boven mijn bol loodgrijs net als de voorbije dagen en denk ik plots aan een animatiefilm uit 2009: “Cloudy with a chance of meatballs.” waarom? Geen flauw idee. Het ga jullie goed…
