Iedereen kent wel Hans Christian Andersen’s sprookje ‘Het meisje met de zwavelstokjes’. Het gaat over een meisje uit een arm gezin dat op oudejaarsdag door haar ouders erop uit gestuurd wordt om zwavelstokjes te verkopen. Ze mag pas thuiskomen als ze alles heeft verkocht. Wat betekent dit sprookje eigenlijk en waarom is het verhaaltje tegenwoordig zo schrijnend realistisch?

Die oudejaarsavond vriest het dat het kraakt en er staat een straffe wind. Omdat het meisje geen thermokleding draagt, die was er in 1845 nog niet, verkleumt ze tot op het bot. Om toch warm te worden steekt ze drie keer een paar zwavelstokjes af. De eerste keer krijgt ze visioenen van de feestdis bij welvarende mensen. De tweede keer, als ze nog meer stokjes afsteekt, ziet ze de cadeaus bij de rijkversierde kerstbomen in luxueuze huizen. De laatste keer, als de rest afsteekt, ziet ze een meteoriet uit de lucht vallen. Het is haar oma die het stervende kind verlost van haar wrede lot in onze materialistische wereld. Op nieuwjaarsdag wordt het bevroren lijkje van het kind gevonden met een glimlach op haar gezicht.

Armoede en sociale misstanden

Evenals in 1845 toen Hans Christian Andersen zijn sprookje schreef is er in ons landje weer armoede. Er zijn zelfs ouders die hun kind zonder boterhammen naar school sturen, gewoonweg omdat daar geen geld meer voor is. Het probleem van de lunch tijdens het overblijven wordt dan voor het gemak maar doorgeschoven naar de school. Vergeten wordt dat de scholen eveneens met hun budgetten worstelen. Door de alsmaar stijgende inflatie neemt het aantal daklozen nog steeds toe. Gelukkig is daar tegenwoordig een zeker sociaal vangnet voor ontwikkeld, maar ook in dat net worden de mazen in rap tempo steeds groter. Zelfs het afsteken van zwavelstokjes is tegenwoordig al bijna een vergrijp met het oog op de geruchten van een klimaatscrisis. Het sprookje van Andersen wordt dus steeds actueler.

Talenten

Het sprookje vertelt eveneens dat het arme meisje op de hoogte is van de parallelle wereld anno 1845 waarin mensen leven die het beter hebben dan zij. Het lijkt alsof die rijkere mensen alleen maar bezig zijn met consumeren en geen problemen ervaren in hun bestaan. Dit is tegenwoordig eveneens realiteit. Mensen die het geluk hebben met creatieve, sportieve of andere talenten geboren te zijn kunnen dankzij deze eigenschappen toegang krijgen tot een in zekere zin beter bestaan. Via onze sociale media zijn deze mensen succesvol, leiden interessante levens en hebben veel vrije tijd. Hun lichamen lijken niet te verouderen. Ze worden steeds mooier. Wat het sprookje duidelijk maakt is dat mensen vooral materiële zaken belangrijk vinden. Het lijkt alsof de mensen die gezegend zijn met veel bezit vaarwel hebben gezegd tegen hun sociale leven.

Liefde

Het sprookje van Andersen eindigt met het laatste visioen van het stervende kind. Het meisje heeft met haar oma een goed contact. De overleden grootmoeder komt vanuit het hiernamaals naar de koude wereld van het kind om haar mee te nemen naar die andere, betere wereld. Dat lukt getuige de gelukzalige glimlach van het bevroren kind. In het sprookje wordt uitgelegd dat goede sociale contacten ervoor kunnen zorgen dat ontsnapping uit een vervelend leven mogelijk is. Als krant geven we de lezers via onze artikelen een kijkje bij de buren. Wij proberen de onderwerpen in onze nieuwsitems vanuit zoveel mogelijk invalshoeken te belichten. Eenzijdige berichtgeving heeft nepnieuws ten gevolg, daar zijn moderne lezers niet naar op zoek.

Inspiratie

Hans Christiaan Andersen was tijdens zijn leven goed bevriend met Charles Dickens. Beiden schreven regelmatig over de onderlaag van de 19e eeuwse bevolking die het slachtoffer was van de rijke bovenlaag. Ten gevolge van het toenemende kapitalisme is er een zekere scheiding gekomen binnen het volk. Er zijn diverse lagen ontstaan die nauwelijks contact met elkaar hebben. Social media zoals Instagram creëren luikjes waarin de verschillen nog eens worden vergroot. Vaak met depressies van bewoners van de onderlaag als gevolg.

Verbinding

Als krant staan wij voor communicatie en verbinding. Via onze digitale krant kunnen onze lezers hun netwerken vergroten. Dit is positief en waardevol. Wij wensen onze lezers een fijne jaarwisseling toe en veel leesplezier in onze krant in 2025.