Het is donderdagavond, de avond voorafgaand aan de langste dag van het jaar. Niets bijzonders, maar de gedachte dat vanaf overmorgen het daglicht weer twee minuten per dag vroeger dooft vind ik persoonlijk minder plezant. De naderende winter is niet mijn favoriet en voordat ik het besef loop ik weer tanden klapperend door een gigantisch tuincentrum (of alternatief de Action) om aldaar doodgegooid te worden met kerstballen, bomen en aanverwante zooi.
Bij deze verontrustende gedachte schoot mij te binnen dat mijn tuinterras hevig toe is aan een schoonmaakbeurt. Ik kies na deze vaststelling voor actie boven het Europese voetbalfeestje dat mij kijkenderwijs al snel stierlijk verveelt. Ik doel daarbij op teams bestaande uit groepen arrogante, stinkend rijke ballerina’s. Zij dartelen over het veld en laten zich met enige regelmaat verrot schoppen door de supermacho’s. Na zorgvuldig ingestudeerde schwalbes rollen zij gruwelijk schreeuwend over of naast de grasmat en scheppen zo ruime extra speeltijd. Niets voor mij deze flauwekul. Ik ga voor de welkome samenvatting en dan is de wedstrijd ontdaan van onnodig gedartel en ben ik gelukkig met de herhalingsmodus op mijn TV.
Terug naar mijn bordes. De hogedrukreiniger die ik al eeuwen in bezit heb bleek de laatste gebruiksbeurt niet te hebben overleefd. Op zoek naar vervanging bij de lokale apparatenboer. Het geadverteerde apparaat bleek niet voorhanden. Maar, zo sprak een klusdame ter plekke, in onze nederzetting in Oosterhout staan er zes op voorraad. Schiet niet echt op zo vijf minuten voor sluitingstijd. Dus de volgende dag met gierende banden naar dat adres en ja hoor, daar staan die zes spuiten. In de folder stond dat er ook nog een cashbacksom werd verstrekt. Ik moest maar naar de website van de fabrikant gaan.
Als er iets is waar ik een enorme hekel aan heb zijn dat websites waar je binnen twee seconden de weg volledig kwijt bent. Met veel moeite begon ik het non verbale kruisverhoor te beantwoorden en werd mij na luidruchtig tandenknarsen meegedeeld dat ik drie jaar extra garantie zou krijgen. Geen woord over cashback, want dit is voor mij als zuinige Hollander een niet te versmaden toverwoord. Weer verder zoeken en bellen met een chatbot van de fabrikant. Eindelijk na geruime tijd hit ik bij toeval een toets waarop ik alleen nog maar een foto van de aankoopbon hoef te maken en is de kous af. Het wachten is nu op de inlossing van de belofte.
Waar ik thans mee tob is uitvinden hoe het apparaat werkt. Er is een aantal plastic zakjes met wat onderdelen en dat boezemt mij al meteen weer vrees in. De handleiding is een centimeter dik boekwerkje. Yeeegh! Proberen is dan de oplossing en daarvoor ben ik moed aan het verzamelen. Mijn kinderen zijn op vakantie dus niet raadpleegbaar en dat is jammer maar helaas.
Wat ook zorgwekkend is, is de situatie rond COMED. Het ziet er naar uit dat ik en 50.000 andere patiënten op zoek moeten naar een nieuwe huisarts. Nee, zeggen de verenigde verzekeraars geen zorg, u hoeft niets te doen, wij gaan voor u aan de slag. Hmmm, dat heb ik meer gehoord. Ik was net gewend aan de onbereikbaarheid van de medicijnmannen in mijn buurt en sta ik nu bij de verzekeraars in de wacht! Ik ben zeer benieuwd of en hoe de nieuwe zorgminister hier een trukendoos openrukt en ons gerust gaat stellen. We gaan het zien…
*) Column zonder titel
Een tentoonstelling die inspireert om niet in het museum te blijven... dat klinkt wat onlogisch. In Veranderland van Het Noordbrabants Museum van 6 juli t/m 27 oktober is dat juist wat er gebeurt. Bezoekers gaan op onderzoek uit: het veranderende landschap (her)ontdekken, zowel binnen als buiten de museummuren. Hoe verandert het land, en wat betekent dit voor ons?
Door de huidige bepaling van de Staat van Instandhouding van algemeen voorkomende soorten loopt de ontwikkeling van Nederland vast. Zo stond onlangs in De Telegraaf: ‘Konijn tot beschermd dier: woningbouwers verwachten extra vertraging’. 
