Het zal je maar gebeuren. Je doet je ogen open en hoort beierende klokken en jubelende stemmen: ‘Het is een jongen’. Je kijkt om je heen. Wie dan? Blijkt dat je het zelf bent. Jij bent de blakende blozende toekomst die in de wieg is gelegd om ervoor te zorgen dat ons moeraslandje, na drie madammekes, eindelijk weer een levensechte prins en koning zal hebben.

Hoe zou je je voelen? Leef je in een soort voortdurende 'Groundhog Day', waarin je steeds wakker wordt om te ontdekken dat elke ochtend hetzelfde is als de vorige? Of is er toch nog wat lol te beleven? Zou je uiterlijke gelijkenis met Ricky Gervais kunnen helpen? Misschien word je uitgenodigd om de Oscars uit te reiken of mag je foute snijdende grappen maken? Misschien mag je op het stoeltje van Taylor Swift zitten, terwijl ze je met kietelende boa’s streelt en de tien top tien nummers van haar tiende lp in je oor fluistert?

En dat terwijl buiten zestienduizenddriehonderdeenentwintig fans sinds vorige nacht in de modder bivakkeren of een etmaal lang online wachten, voor ze aan de beurt zijn om hun € 300 per ticket te mogen neertellen. Nee, je zal wel niet hoeven te wachten en er zullen zeker nog wel de nodige privileges zijn, maar Royalty is niet wat het geweest is.

Neem nou bijvoorbeeld die allereerste prinsen van Oranje Nassau. De Willem waar het mee begon had meer dan genoeg om over te zwijgen. Was die Queen Elizabeth wel zo maagdelijk als men ons doet geloven? Of speelden zij en Willem stiekem spannende spelletjes Solitaire in haar Tower of London? Wat wist die Willem van de Bartholomeusnacht voor het gebeurde? Je moet er niet aan denken.

Hoeveel baat hebben de Oranjes gehad bij de Oostzeehandel en VOC? Volgens Johan de Witt moeten we dat zien als de moeder van alle handel. Volgens economen was de VOC de eerste multinational. Was de Hollandse handelsgeest van boeren en kruideniers voldoende, of hielp een onzichtbaar machtsnetwerk tussen vooraanstaande hoven. In elk geval Nederland had eeuwen lang heel wat boten op haar zang.

Het lijkt erop dat Willem de Zwijger de republiek een aardig eind op weg hielp, ondanks zijn nieuw verworven blauw bloedstatus. Zijn zoon Maurits staat vervolgens zijn mannetje tijdens de Tachtigjarige Oorlog en zijn buitenechtelijke zoon Justinus is de pestkop die de boten van de Armada tegenhoudt en Queen Lizzy uit de handen van Filips II. Niet veel later maakte Willem III ook genoeg avontuurlijks mee. Alsof stadhouder zijn van zo’n beetje alle steden van de Verenigde Republiek te min was, had hij ook zijn zinnen gezet op Engeland. Door zijn toedoen ontstond wat we nu het Verenigd Koninkrijk noemen. Schotland had hij al via zijn vrouw Mary, bekend van de Stuartlijn. Afijn, er vielen de nodige klappen en men heeft aan de andere kant van het kanaal zijn heerschappij wel weten te waarderen. Men spreekt nu nog over de Glorieuze Revolutie.

De vraag is waarom het zoveel leuker zou zijn om een verenigd koninkrijk te hebben dan een verenigde republiek? In deze tumultueuze tijden kunnen we ons weer over die vraag buigen (doet u misschien al). Er zijn nog maar een handjevol absolute monarchen die niet alleen achter de schermen, maar ook daarvoor al hun vingers wettelijk in de pap mogen steken. Qatar, Brunei en Oman zijn voorbeelden. Daarnaast heb je landen als Jordanië en Marokko waar de absolute macht van het koningshuis officieel iets is afgezwakt en waar een parlement en/of oligarchie meedenkt.

Als het Engelse koningshuis ermee op zou houden, kleurt het gebied op aarde waar een parlementaire monarchie heerst wel heel erg minuscuul. Spanje, België, Nederland en een stukje Scandinavië… veel meer blijft er niet over. Natuurlijk hebben burgers aan de andere kant van het palet ook volop keuze. Zo zijn daar: de militaire dictatuur, de een-partij dictatuur en de 100 procent free dictatuur waar je gerust mag kiezen uit alle tegenpartijen, alleen je moet het niet hardop zeggen. En dan zijn er de vele vormen van republiek. Zoals een presidentiële republiek, geliefd in Zuid-Amerika, waar de titel het enige onderscheid is tussen koning en president. En natuurlijk de altijd 100 procent eerlijke verkiezing.

Het is best interessant om te lezen hoeveel van de staatsrechtelijke geschiedenis van Nederland niet zozeer ondanks, maar misschien wel dankzij de onzichtbare machtsnetwerken tot stand is gekomen. Het zou een thema voor debat kunnen zijn, of de huidige wereldwijde machtsnetwerken tussen private en publieke belangen bevorderlijk zullen zijn om ons stervelingen te beschermen tegen dystopische toekomstwerelden. Of gaat iedereen zich vroeger of later weer gewoon zelf tot keizer kronen?