Ooit bestond de mensenwereld uit stoere mannen en onderworpen slaven en vrouwen. Alsof het door DNA bepaald was, werd de maatschappij gestoeld op die driedeling.

Je zou kunnen verzinnen dat de drie-eenheid in het christelijke geloof voor elk een troost verschafte; voor de man was er de vader, voor de vrouw was er de zoon en voor de lijfeigenen de heilige geest.

Waar in het dierenrijk olifanten-, stokpaardjes-, clownvissen- en zwarte spoorkoekoeksvrouwen het voor het zeggen hebben, draait de mensenwereld maar door op het onstuitbare mannelijke testosterongehalte. Economie, staat en politiek worden nog steeds ingericht volgens de principes van het haantjesgedrag. Dat kan toch allemaal wel anders geregeld worden? Hoeveel beter zouden we ons allemaal voelen als we leefden in een egalitaire partnerschapcultuur met de liefde van de oermoeder als drijvend principe.

Iedereen wil een beetje rust en orde in de tent en de bevrijding van vooroordelen komt stuiterend voor grote mensengroepen op gang. Officieel is de slavernij afgeschaft, maar dat lijkt nog niet overal te zijn doorgedrongen. Vrouwen zouden in de organisatie van economie, staat en politiek evenredig vertegenwoordigd moeten zijn, maar ook dat blijkt geen realiteit. Misschien wordt het tijd eens te kijken naar die mannen.

Ooit waren zij jagers en ik beeld me in dat moeder de vrouw achterbleef en in feite de maatschappij inrichtte. Zij kreeg kinderen, waarvan de vader misschien wel niet bekend was. Of kwam Romeo steeds met zijn voorttrekkende troepen terug bij honk? De kleintjes gingen ook nog niet mee op jacht dus er was van alles gaande, terwijl de heren langs de prairie zwierven. De vrouwen plantten en oogstten de patatten in steeds groter wordende tuinen en terrassen. Ze naaiden leuke speelpakjes voor de kleintjes en zongen bij het houtvuur een wiegelied.

Ga je een grote stap verder dan kom je in het tijdperk waar die mooie akkertjes van moeder de vrouw genoeg eten opleverden voor een hele clan. De eerste dappere dodo durfde te weigeren om nog langer met de maten op strooptocht te gaan. Heel even bestond het paradijs, maar al snel kwamen alle jagers terug naar de moederschoot. In de dorpen ontstond mannelijke coalitievorming en de maten begonnen tegen elkaar op te boksen. Laat er geen twijfel zijn; de ongelijkheid bij vrouwen begint bij de ongelijkheid onder mannen.

Tijdens die jachtpartijen moesten ze leren héémannen (hey man). Ze hadden nog geen vrouwen of bezittingen om te monopoliseren en moesten stoer, als om een biljarttafel, hun waardigheid hoog houden. “Hey, ken je deze? Waarom zijn wij oermannen zo goed in jagen? Omdat we mammoet veel ervaring hebben!" Sterk, slim of grappig zijn waren de drie pijlers waarmee ze elkaar de maat namen. Zachtmoedigheid en partnerschap horen niet bij het héémannen.

Weer een stukje doorspoelen en je komt bij de dorpen en steden waar de jagers waren teruggekeerd. De vrouwen waren hun onafhankelijkheid kwijt en de heren begonnen met het toe-eigenen van bezit. Ze vormden coalities en trokken ten strijde tegen anderen groepen. Dat hebben ze nu behoorlijk lang volgehouden en de scheve piramides groeien tot op Mars. Maar wie is daar nu echt blij mee?

Daarom gooi ik maar eens een balletje op voor de héémancipatie. Vrouwen, kies een lieve, gevoelige, trouwe, integere man. Slim, grappig, knap en sterk; het mag allemaal, maar vergeet nou gerust dat zijn grote auto en zijn dikke portemonnee een garantie zijn voor de voortplanting en lekker samen kroelen in de grot.

Alles wat goed en groots is aan de mensheid is uiteindelijk door samenwerking tot stand gekomen. Kies dan liever iemand met wie het fijn samenwerken is. En tegen alle mannen die het héémannen beu zijn zeg ik: bevrijd u citoyens, van de ketens, en ga een coalitie aan op basis van gelijkheid en eerlijk delen. Dan kom je er wel uit.