Kerklatijn voor ‘het vlees achterlaten' ofwel 'carnaval'. ‘Achterlaten’ voor het begin van de vastenperiode. Met andere woorden: om veertig dagen voor Pasen nog even gruwelijk de beest uit te hangen.

Ik las in een Cosmopolitainartikel van 2018 dat onderzoek aantoonde dat in deze periode bijna een kwart van de Brabantse feestgangers tot een of andere vorm van overspel komt, waarbij zij opgemerkt dat het kussen van een vreemde ook als overspel wordt meegerekend. De feestkleding speelt een belangrijke rol in deze: hoe duurder het feestgewaad, hoe groter het risico op vreemdgaan. Een feestdos van 200 euro of meer levert een driemaal zo groot risico op dan een kloffie van minder dan 30 euro. Ook hier maakt kennelijk kleding de man of vrouw. De gemiddelde uitgave voor carnavalskleding ligt rond de 50 euro.

Lieden die normaal gesproken gekleed zijn in driedelig grijs met krijtstreepje dan wel in een smaakvolle deux piece gaan bij toverslag toegetakeld als piraat, gevangenisboef, hoerenmadam, paaldanseres of boerenknecht op pad en storten zich in een kluwen gelijkgestemden om de beer in zich los te laten. Op naar de optocht in Giegeldonk en dan de kroeg in om bacteriën te lijf te gaan met een keur aan spiritualiën. Guus weet het: Brabantse nachten zijn lang!

Niet bewezen is of een mini geboortetsunami tot de gevolgen van het feestgedruis mag worden verwacht, hoewel ik vermoed dat er in eeuwen van carnavalsvieringen weinig veranderd is. Maar belangrijker is hoe men na de feestelijkheden de vastenperiode ingaat. Na het ophalen van het askruisje, mag volgens traditie worden verwacht dat men veertig dagen vasten begint ter bezinning, bekering en boete. De clerus lijkt ervaring te hebben die wijst op een toch verontrustend gebrek aan zelfreflectie bij de ex-feestneus. In mijn wijk Kievitsloop ben ik op Aswoensdag nog never nooit een boetedoenend figuur met bekommerd gelaat tegengekomen.

Integendeel, bij de neringdoende grootgrutters van WC Heksenwiel gaan de kratten pils en gezinsverpakkingen chips met exotische smaken zonder uitzondering als warme broodjes over de toonbank. Ach, alweer een gemiste kans om tot loutering te komen.

Naschrift

Voor hen die dit verhaaltje ritueel gaan verbranden in de vuurkorf achter het huis, heb ik alle begrip. Mijn probleem is immers dat ik van boven de rivieren kom en derhalve niet op enig begrip van mijn Brabantse vrienden en kennissen mag rekenen... Mea culpa, het zij helaas zo. Alaaf!