Stel je voor, beeld je in! Dat was ooit de uitdaging van John Lennon. Tegen iedereen die dacht dat alleen dromers een wereld bedenken waarbij grenzen, naties en bezittingen overbodig zouden zijn zei hij: "wacht maar af, op een dag schaar je je bij ons."
En nu, vijftig jaar later krijgen we die visie voorgeschoteld door een handjevol biljonairs die elkaar in Davos ontmoeten. Stel je het Duitse accent van Klaus Schwab voor en zeg hardop: “Wij gaan ervoor zorgen! Je zal niets bezitten en je zal blij zijn.”
Maar goed, we moeten niet vergeten dat Lennon zelf ook aardig in de slappe was zat toen hij Imagine schreef. Of hij zijn eigen onroerend goed en dikke bankrekening niet als bezitting beschouwde blijft onduidelijk.
Toch heeft dit keer de boodschap een ander smaakje. Komt het omdat degenen die de grote ‘reset’ aanprijzen vooral te vinden zijn in de hoek van pharma, banken en digi-tech bedrijven? In feite is voor de laatstgenoemde deze wereld al zonder grenzen en landen. Overheden struikelen over elkaar in de race om achter de feiten aan te hollen.
John Lennon had het over een toekomst met een wereldwijde broederschap zonder de noodzaak om jezelf nog dood te knokken voor een vaderland. Helaas, we branden nog dagelijks kaarsen voor nieuwe oorlogsslachtoffers. Het lijkt er niet op dat de goeroes van de Zwitserleven-maatschappij daarover daadkrachtig advies kunnen bieden. In tegendeel. Er worden weer aardige omzetten gedraaid in de wapenindustrie.
Als gewone huis-tuin- en-keukenpion word je er niet vrolijk van. Zonder te willen suggereren dat het nutteloos is, via de weg van vreedzame resistentie weerstand te blijven bieden, is meer dan ooit de macht van fantasie een welkome troost.
Door Martin Luther King, Herr Dokter Freud en de makers bij Disney werd de kracht van de droom onderkend als grote aandrijver voor het menselijk geluksgevoel. Heerschappij krijgt in dromen de vorm van datgene waarnaar het hart verlangt. Het onderbewuste laat een gestorven geliefde herleven of een onrealistisch doel als bereikte werkelijkheid voorkomen. Het wakker worden is dan als een koude douche, maar toch, de volgende nacht komt de droom misschien terug. Hoop doet leven.
Je kan dat ook omdraaien. Leven doet hopen. Dat werkt als motto niet slecht. Voor elk voorbeeld dat iemand kan aandragen over de slechtheid van het universum, is het mogelijk een voorbeeld te vinden van het tegenovergestelde.
In feite zit het leven elke dag opnieuw boordevol gevaren. Niet alleen kan je worden overreden door een bus of geveld worden door een vallende boom, er zijn ontelbare momenten van interactie in de dag, waarbij een sterkere een zwakkere medemens met een klein duwtje ten gronde zou kunnen richten. En toch gebeurt dat niet. In de meeste gevallen misbruiken mensen hun dagelijkse machtspositie niet om hun naasten te benadelen. Veel mensen zijn aardig voor de buren, de meeste medewerkers aan de kassa geven netjes het juiste wisselgeld en als je iemand de weg vraagt, word je zelden opzettelijk de verkeerde kant op gestuurd.
Voor de slachtoffers van de lange lockdowns, die door de eenzaamheid en het ontberen van sociaal contact dreigen onder te gaan in de diepte van de nare gedachtes, stel ik een ‘reset’ voor door middel van bewuste verbeeldingskrachtoefeningen.
Buig en strek, adem in en adem uit en beeld je in dat ergens iemand in jouw directe omgeving jou helemaal te gek vindt. Beeld je in dat iemand die jij adoreert jou stiekem ongelooflijk interessant vindt – dat mag een held of heldin uit de filmwereld of F1 zijn, een charismatische leider of gewoon die leuke meneer bij de fitness of juffrouw in de trein.
Het is vast en zeker even onwaar als de gedachte dat iedereen je een schlemiel vindt, maar het eindeffect is echt veel beter. Ik garandeer het.
