’s Ochtends vroeg werd Balou uitgelaten en werd hij aangevallen door een grote hond en werd hij heen en weer geschud. De baasjes van Balou zijn meteen naar ons toe gekomen. Balou had ernstige verwondingen op zijn linkerflank. In het onderzoek hebben we vastgesteld dat er geen sprake was van interne bloedingen. We hebben de wonden schoongemaakt en hebben antibiotica en pijnstilling voorgeschreven en medicatie die de wondgenezing versnelt.
De volgende dag ging het niet beter met Balou. Hij wilde niks eten, had pijn en het lukte daardoor niet goed om te poepen. Er waren nu ook bloeduitstortingen zichtbaar. We hebben hem ondersteund met extra medicatie tegen de pijn en een laxeermiddel dat het poepen makkelijker maakt.
Tijdens de volgende controle ging het niet goed met de wondgenezing. Het weefsel van de wond was ontstoken en zelfs al aan het afsterven. De beste optie was om onder narcose de wond op te frissen en te sluiten. Maar Balou is al bijna 16 jaar, hartpatiënt en narcose is daarom een groot risico. Na overleg hebben we toch samen met de baasjes van Balou gekozen voor de behandeling onder sedatie. We hebben gebruik gemaakt van speciale narcosemiddelen, waardoor zijn lichaam zo min mogelijk werd belast en we hielden hem goed in de gaten met onze apparatuur.
De behandeling was goed gelukt, de wonden hebben we opgeschoond en gedeeltelijk kunnen sluiten. We hebben een speciale wondpad op de wond gelegd, waardoor de wond sneller geneest en een verband eromheen aangelegd. We hebben het baasje van Balou geleerd om het verband te wisselen. Het verband moest om de twee dagen verwisseld worden gedurende een aantal weken totdat de wond gesloten was. Het was daarom fijn voor Balou dat dit gewoon thuis kon gebeuren.
Balou heeft ondertussen een lange weg afgelegd en nu, na een aantal weken, is de wond zo goed als gesloten en ziet het er rustig uit. Balou heeft het zwaar gehad, maar kan nu gaan genieten van zijn oude dag!
