Het lijkt wel de titel van een liedje van Toon Hermans: negen jubilarissen en eigenlijk waren het er nog meer, maar die worden later in het jaar in het zonnetje gezet. De basisschool aan de Groene Hil, met een dependance in Kroeten, grenst nu met de speelplaats aan het fietspad langs het groene hart van de landgoederenzone.

Maar Marina Bouman, administratief medewerkster en een van de jubilarissen, weet nog hoe het eruitzag toen de school bijna eerder dan omliggende huizen als eerste mijlpaal in de wijk aanwezig was. “Toen kwamen de jonge moeders bij wijze van spreken al naar de school met een dikke buik om hun ongeboren kind maar alsjeblieft in te mogen schrijven.” De laatste jaren was er echt sprake van vergrijzing en zagen we de aanmeldingen afnemen, maar het is ontzettend leuk om te zien dat mensen die hier zijn opgegroeid weer terug in de wijk komen wonen met hun jonge gezin.

Verjonging van de wijk

Ook jubilaris Sophieke Hinfelaar ziet die trend. Ze is naast leerkracht bij groepen 1 en 2 ook intern begeleider met specialisatie voor kleuters. Zelfs bij kleuters is al goed te zien hoe belangrijk de aandacht voor het individu is. Sophieke vindt het geweldig als ze dan opeens in de winkel een oud-leerling tegenkomt die boodschappen doet met haar nieuwe gezinnetje.

De kinderen van de kinderen die vroeger op school zaten, worden nu door hun ouders op school aangemeld.

De jubilarissen hadden geluk dat ze eindelijk het uitgestelde feest konden vieren en het werd er één om nooit te vergeten. Wat wil je met zoveel mensen die al jarenlang samenwerken; dat laat wel zien dat er een bijzondere sfeer is. Misschien mag je zelfs spreken van roeping!