Ik ben gebiologeerd geraakt door de grenzeloze fantasie van restauranthouders, verwoord en gefotografeerd in hun haute cuisine spijskaarten. Daarbij komt dat ik dit schrijf op de gevaarlijkste tijd van de dag, namelijk als mijn maag rommelige wilde dierengeluiden begint te maken.

Gewoontegetrouw stort ik mij dan op de koelkast, grijp daaruit een mep grillworst, dump deze in de magnetron, stel de hap 20 seconden aan intense 700 Watt straling bloot en brandt vervolgens mijn klavieren aan de inmiddels heerlijke geurende bloedhete snack. Mijn speekselklieren draaien inmiddels op volle kracht.

De hedendaagse restauranthouder met Michelin sterren

Ik lees op het Internet bijvoorbeeld dat men zich verpoost in een comfortabele fauteuil kan laten verrassen door de contemporaine fornuismagie van een sterrenchef. Een perfect samenspel tussen lichtvoetig pianospel, een feeërieke inrichting, hovaardig personeel, blinkend servies & glaswerk, sluw uitgekiende combinaties van wijnen en gerechten en het diner zelf vormen zo het middelpunt voor een geslaagde avond.

De ingrediënten

Ik lees over gerechten op basis van bv. diverse vissoorten: - Hollandse paling, Canadese zalm, heilbot, kabeljauw, kreeft- bulgur, licht gerookt merg, geschaafde sukade, wortelkummelsaus, paddestoelen, wild, Brie, Camembert, Port Salut en nog meer van dat gesnor.

Vaak worden vloeiend gelikte Franse omschrijvingen toegepast waardoor de gastheer van het etablissement moet worden geraadpleegd om uitleg te geven, bijvoorbeeld over: Escargots au beurre persillé, Bourgogne. Dus: slakken, die oorspronkelijk door de minderbedeelde mensheid werden gegeten als ongedierte maar nu op Michelinachtige wijze worden bereid, zodat er van deze slijmballen een gummiachtig brokje overblijft, dat met peterselieboter op een bord wordt vastgemetseld en aan de dik betalende gast wordt geserveerd met een tweetandig vorkje en een glas Bourgogne. Brrrrrrr!

De M-sterrenchefs, hun taalgebruik, het opdienen

Deze gelauwerde en bewierookte artiesten gaan uiterst creatief om met kakelverse ingrediënten hetgeen tot uitdrukking komt in de grenzeloos gastronomische foodporn op hun menukaarten met overdadige maaltijd foto's. Gebalanceerde, artistiek verantwoorde schoonheden van gerechten worden ter dis gebracht, soms in het bijzijn van de chef die nog speels een laatste ingrediënt, zoals wat korrels zeezout, uitstrooit op het gerecht. Denk hierbij aan de peperdure Giant Tomahawk Steak in bladgoud van Salt Bae.

Een dergelijk gerecht wordt helaas gevolgd door een gespierde factuur die op een zilveren schaal discreet onder de aandacht van de tafelpresident wordt geschoven, die daarop meteen krijtwit wegtrekt, naar zijn hart grijpt en zijn recent gebeurde AOW uitkering in rook ziet opgaan.

Zomaar een ideetje

Stel je eens voor dat die jongens van McDonalds deze aanpak zouden adopteren. In een Parijs’ blad las ik:

“In een persbericht kondigt McDonalds een opmerkelijke evolutie aan van de bereidingswijze der iconische Burgers: Big Mac, Double Cheese etc. Hun doel? Warmer, sappiger en smaakvoller serveren, dankzij opmerkelijke verbeteringen zoals meer gesmolten kaas, steaks voortaan gebakken met uien, warmere broodjes, meer saus op de Big Mac enz. Dit is een revolutie!”

Haogse Bimde, weest gegroet!

PS: Het originele Communiqué luidt:

Dans un communiqué, McDonald’s annonce l’évolution des process de préparation de ses burgers iconiques: Big Mac, Double Cheese, et Royal Deluxe notamment…. Le but? Les rendre encore plus chauds, plus juteux, plus savoureux, grâce à des améliorations notables: fromage plus fondu, steaks désormais cuits avec des oignons, pains plus chauds, plus de sauce dans le Big Mac, etc. Ceci est une révolution!

*) Foodporn is de glamoureuze visuele presentatie van koken of eten in advertenties, infomercials, blogspot, kookprogramma's en andere visuele media.