Hoe komt het eigenlijk dat Einstein wordt beschouwd als natuurkundige? De man was een pure filosoof. Tijd is relatief en zeker geen rechte lijn. Helemaal los van hoe snel ik me verplaats; mijn tijd is niet de jouwe. Dalí wist het passend uit te beelden met zijn druipende klokken, tijd is vloeibaar. Tijd vliegt en voor je het weet zit je ergens anders. Heb jij dat nou ook?

Terwijl ik op dit toetsenbord woorden aan elkaar brei, ben ik vijfentwintig jaar en in een totaal andere dimensie. Het begon deze maand bij het overlijden van iemand die veertig jaar geleden een grote rol in mijn leven speelde. Ik was volledig van mijn à propos, gewoon niet meer ter plaatse. Verdriet is moeilijk uit te leggen. We zijn snel geneigd om er een lat naast te leggen en gradaties van erkend verdriet uit te meten. Een echtgenoot verliezen, een kind, oorlog en natuurramp, dat telt. Maar waarom is iets van lang geleden opeens zo tastbaar dat je routine er dagenlang door wordt verstoord?

Een week later zat ik volop in dertig jaar geleden. Toen was ik zangeres en voorbestemd om net als Corrie Konings tot ver na mijn pensioen op het podium te staan. Het liep anders. Vorige week kon ik even terug gaan naar die tijd en me afvragen of ik, als het kon, zou willen ruilen met mijn lieve, mooie, talentvolle nicht die nu met twee voeten in de schijnwerpers staat.

De Engelsen hebben sterke gezegdes zoals: ‘what makes you tick’: wat is de aandrijfveer van jouw secondewijzer? Stel dat je morgen de loterij wint en je zou niet meer uit je bed hoeven vanwege de plank en het brood, waarvoor dan?

Wil jij de beste nieuwe tandenborstel uitvinden, een raket naar de maan sturen, Mozart zijn of een bekende Nederlander? Of wil je, zoals velen, gewoon zwemmen in het geld? En dan? Elke winter van een besneeuwde berg glijden, wonen in een grote villa, benijdenswaardige safarireisjes maken en eten in Michelin-sterren-restaurants? Of wil je juist iemand anders rijk en gelukkig maken? Wat motiveert je echt?

Ik geloof dat ik op dit moment gewoon stukjes wil schrijven. Dat helpt om al zoekende zin te geven. Dat brengt me bij Kees de jongen, weet je nog, die jongen uit de Jordaan die de hele dag maar loopt te dagdromen. Dagdromen is ook een soort tijdreizen. Kees bestaat dit jaar honderd jaar en dat kan je vieren in het Theo Thijssen Museum in Amsterdam. Theo Thijssen was schrijver, onderwijzer en vakbondslid. Zijn boek over de jongen die alle tegenslagen van zich af droomt is tijdloos. Net als sommige andere zaken, blijkt uit een van de posters in het museum. (nou ja, de entreeprijs is tijdgebonden.) Kijk, dat is nog eens een goede smoes voor een excursie naar de hoofdstad en een gegarandeerde trip in de tijd.