The party is over now, Sandra Reemer zong het in 1976 tijdens het Eurovisie Songfestival in den Haag. Ze eindigde ergens in het midden.
De bewoners van de Haagse Beemden die rondom de Asterdplas wonen hadden zaterdagavond vanaf klokslag 23.00 uur, nadat de muziek van het Duikbootfestival verstomde echt even het gevoel in een wereldstad te wonen. Lange files op de Emerparklaan, in beide richtingen. Files op fiets- en voetpaden, vrolijkheid en gelach van de duizenden vooral tieners die het prachtige Duikbootfestival bezochten.
De tienerplus bewoners, te oud voor een event waar naveltruitjes en strakke stoere hemdjes de modetrent zijn, flaneerden langs de oevers van de Asterdplas en genoten van het grandioze lichtjesuitzicht gedurende de zwoele zomeravond. Muziekflarden, een mix van Nederlandstalig, dance en andere muziekstijlen, waren goed hoorbaar maar beslist niet te hard. Bestel mar, bestel mar, bestel mar, boink, boink.
In de wijk Asterd weerkaatst het geluid nogal tussen de bebouwing. De wind speelt hierbij een cruciale rol en het is overal anders. De passanten die wij hoorden leken iets positiever tegenover het festival te staan dan een vergelijkbare doelgroep enkele jaren geleden. De organisatie houdt de lijnen strak en stuurt er, met succes, op aan de overlast binnen de grenzen van het aanvaardbare te houden.
Bij het tennisveld werd een potloodventer gesignaleerd die zich nabij de nieuwe bosschages ophield. Hij had het met zichzelf prima naar de zin. Vrouwelijke bezoeksters die via het voetpad naar het festival liepen waren zozeer met het feest bezig dat ze totaal geen aandacht hadden voor de toch wel vreemde meneer. De weersomstandigheden waren ideaal.
18+
In de supermarkt vraag ik aan de kassajongen of hij niet naar ‘Duikboot’ moet. “Nee, nog geen 18”, antwoordt hij. Volgende keer is hij erbij!
Ongemakken
Veelbesproken, maar we halen ze toch maar weer eens uit de kast: de ongemakken die het feest met zich meebrengt. De opbouwfase begint een week van tevoren. Dan is een belangrijk deel van het Asterdplasstrand afgesloten voor publiek. Een fervente strandganger: “Mijn vaste zonplekje, een mooi rustig hoekje, is nu een no-go area. Ik wens ze allemaal veel plezier hoor. Ik snap dat wel, maar hoop toch dat ik weer snel mijn vertrouwde plekje terug heb. En dat het weer dan nog een beetje meewerkt.”
Natuur
Een ganzenstelletje trok zich van de bezwaren van de natuurminnaars niets aan. Ze zwommen nieuwsgierig langs het drukke strand, op zoek naar een lekkere hap. De natuur past zich snel aan.
Een passant op het voetpad tussen de sportvelden: “Ik wil mijn hondje uitlaten maar ik weet niet in hoeverre dat gaat lukken want ze is nogal achterdochtig en er loopt nu toch wel erg veel vreemd publiek.” Een halve minuut later zie ik hem, door zijn hondje voortgetrokken terugkeren.
Naweeën
Het platgedrukte gras, hoe snel herstelt zich dat? Is het al helemaal bruin en in de fermentatiefase, met die zure lucht, dan duurt het wel even. In het andere geval is minder geduld nodig en doet een frisse bui al wonderen. Hoe dan ook komt het goed. Het Duikbootfestival is een groot festival in de grootste wijk van Breda, iets om trots op te zijn.
Wie vandaag in de kerststemming wil komen hoeft niet ver te reizen. In Drunen vindt het gratis toegankelijke kerstevenement plaats. .jpg)
Voor veel mensen geeft de kerstperiode stress. Vaak is er behoefte aan om rustig thuis te zijn, in een huispak bij de kerstboom, niets moeten. ‘Home alone’ of ‘Die hard’ kijken, of misschien houd je van een ‘zoete Hallmark-film met altijd goede afloop’ op RTL 8. 
Tien, negen, acht, het aftellen kan beginnen. Nog even en het is 2025. Waar zijn de laatste vijftig jaar gebleven, ken je dat gevoel? In1975 stond ik aan de rand van het konijnenhol net als Alice. Mijn ondergrondse wereld was een metrostation in Parijs. 
