Onder de noemer ‘Open voor jou’ hielden leerlingen van Graaf Engelbrecht bij het domein identiteit als onderdeel van het vak burgerschap interviews met ouderen. Deze keer de oma van Bynx uit Havo 5.

 

Het interview met mijn oma vond plaats op een maandag, een vaste dag waarop ze bij ons blijft eten, dus het was het perfecte moment. Ze heet Willeke Hesseling en is geboren in Apeldoorn op 29 maart 1946, een jaar na de oorlog.

 

Schoolleven

Ik vroeg naar haar schoolleven. Na de lagere school ging ze naar de HBS. Aangezien ik niet wist wat dat betekende, legde ze uit dat het stond voor Hogere Burgerschool. Ze vertelde dat ze geen fan was van deze school, omdat ze leren niet leuk vond. In plaats daarvan was ze altijd de leraren aan het natekenen, omdat tekenen haar passie was. Gymnastiek vond ze ook wel leuk, maar de rest van school niet. Dit was ook de reden waarom ze graag naar de kunstacademie wilde en niet meer op de HBS wilde blijven.

 

Er was echter één probleem: ze had drie jaar HBS nodig om toegelaten te worden tot de kunstacademie. Drie jaar HBS staat tegenwoordig gelijk aan het afmaken van de mavo. Ze heeft twee pogingen gedaan, maar beide keren mislukten. Ondertussen had ze wel al een toelatingsexamen gedaan voor de kunstacademie en was ze daar toegelaten, maar ze had nog niet de vereiste drie jaar HBS afgerond. Haar moeder pleitte toen bij de directeur van de Academie, omdat ze anders weer zou blijven zitten in het derde jaar van de HBS. Toen mocht ze toch naar de kunstacademie.

 

Maar er ontstond weer een ander probleem: haar vader was het er vanaf het begin niet mee eens, omdat hij streng christelijk was en hoorde dat er drugs werd gebruikt en veel werd gedronken op die school. Hierdoor twijfelde ze, omdat haar vader het zo erg vond. Uiteindelijk zei ze: "Pap, omdat jij het niet wilt, doe ik het maar niet". Maar ze wilde nog steeds doorgaan met kunst, dus besloot ze een schriftelijke cursus uit Amerika te volgen. Het enige probleem was dat elke keer als ze klaar was met een opdracht, het met een boot naar Amerika moest worden gestuurd en het dus lang duurde voordat ze antwoord kreeg. Ondertussen hielp ze haar moeder met het huishouden, want ze hadden zes kinderen thuis.

 

In het jaar dat ze thuis studeerde, was er een verschrikkelijk koude winter, zoals zij het beschrijft, en was ze elke dag op het ijs, omdat ze tegenover een ijsvermaak woonde. Haar vader zag dat zijn dochter niet gelukkig was met de cursus die ze op dat moment volgde, dus gaf hij uiteindelijk toestemming om naar de kunstacademie te gaan. Ze heeft de cursus gevolgd, maar niet lang, zegt ze, want toen ontmoette ze haar man en raakte ze zwanger.

 

Werken

Ik vroeg haar of ze ooit heeft gewerkt. Ze antwoordde dat ze pas op haar vijftigste is gaan werken. De reden dat ze nooit eerder heeft gewerkt was omdat ze drie kinderen had, maar gelukkig had ze nog steeds een passie voor tekenen. Af en toe kreeg ze opdrachten van mensen die een mooi portret wilden hebben, wat ze gemakkelijk vanuit huis kon doen terwijl ze op de kinderen paste.

 

Flowerpower

Ik vroeg haar of ze de feministische golf had meegemaakt. Ze vertelde dat ze de flowerpowerbeweging wel had meegemaakt. Ik vroeg of dat haar leven had beïnvloed. Ze zei dat het niet per se iets aan haar leven heeft veranderd, maar wel aan haar kleding. Ze vond de kleding namelijk leuk. Ze is niet gaan demonstreren, zegt ze. Mensen noemden haar altijd een hippie, maar ze vond zelf dat ze nooit een hippie was. Ze vond alleen dat ze veel met kunst bezig was en andere kleren aantrok dan normale mensen.

 

Opgroeien in de familie

Ik vroeg aan haar hoe het was in het huis waar ze is opgegroeid. Ze zei dat ze met maar liefst zes broers en zussen was grootgebracht, wat een gezellige drukte met zich meebracht. Er was altijd leven in de brouwerij. Er werd stipt om zes uur gegeten en alles verliep volgens strakke schema's, want haar vader was enorm streng op dat gebied. Ze vertelde dat ze eigenlijk niet veel mochten van hem; dansen en zingen waren bijvoorbeeld absoluut uit den boze, omdat haar vader dat als ongepast beschouwde. Hij was van mening dat dit tot te nauwe banden met jongens zou kunnen leiden, wat hij als ongewenst beschouwde vanuit een seksueel perspectief.

 

Religie in de familie

Ik was benieuwd naar de plaats van geloof in haar familie. Hierop antwoordde ze dat haar moeder een wat gematigder standpunt innam, terwijl haar vader streng Christelijk was. Make-up was bijvoorbeeld verboden, vertelde ze. Op een gegeven moment wilden zij en haar zus graag lang haar, wat destijds helemaal in was. Uiteindelijk stemde haar vader hiermee in, onder voorwaarde dat ze een permanent zouden nemen met krullen. Dit liep echter rampzalig af, met een ontplofte haardos tot gevolg, wat ze wanhopig probeerde te corrigeren met water en een borstel. Het resultaat was nog erger, zo vertelde ze.

 

Verhuizen

Uiteindelijk verhuisden ze naar Breda, waar natuurlijk carnaval werd gevierd, wat een wereld van verschil was met het noorden waar ze eerder woonden. Haar vader keurde dit feest ten zeerste af. Gelukkig waren er buurkinderen waarmee ze kon feesten op de Grote Markt. Destijds waren de kostuums nog niet zo uitgebreid als nu, vertelde ze, maar de sfeer was er niet minder om. Ze wilde dolgraag meedoen, maar dat mocht natuurlijk niet. De eerste keer glipte ze stiekem mee met de buurkinderen, die hun kostuums onderweg aantrokken om niet betrapt te worden door haar vader.

 

Relatie met haar familie

Ik vroeg haar naar de relatie met haar familie. Ze vertelde dat ze erg close was met haar zusje, met wie ze een kamer deelde. Uiteindelijk gingen ze allemaal hun eigen weg, zei ze. Haar zus wilde verpleegster worden, wat ze respecteerde. Met haar twee jongere broers botste ze weleens, maar vooral met de jongste, Hans, had ze veel plezier. Met haar oudste broer had ze weinig contact, terwijl ze juist goed op kon schieten met Gerrit, de op een na oudste, die helaas op jonge leeftijd overleed. Ze koesterde de sterke band met haar moeder, maar met haar vader verliep het soms moeizaam. Op een feestje hoorde ze hem voor het eerst lachen, wat een uniek moment was, gezien zijn normaal gesproken serieuze aard.

 

Tradities

Ik vroeg haar naar speciale familietradities, waarop ze vertelde dat ze jaarlijks op vakantie gingen naar Katwijk aan Zee, waar ze een huis konden huren van lokale vissers. Een van die vakanties was bijzonder zwaar voor haar, omdat haar moeder hoogzwanger was van Hans, de jongste, en haar tante meeging, wat voor de nodige problemen zorgde.

 

Vrije tijd

Ik vroeg haar of ze veel vrije tijd had en wat ze dan deed. Ze legde uit dat ze destijds geen iPhones hadden en veel buiten waren, waar ze allerlei spelletjes speelden, zoals verstoppertje, tollen, hoepelen en knikkeren. Tegenwoordig is dat allemaal minder, en wordt er vooral veel gevoetbald.

 

Ik vroeg haar naar haar huidige vrijetijdsbesteding. Ze gaf aan dat ze veel Wordfeud speelt op haar telefoon en veel luistert naar podcasts en series waar ze in geïnteresseerd is. Ook tekende ze en maakte ze vroeger veel muziek, hoewel dat de laatste tijd minder was geworden. Wel gaat ze nog iedere dag met de hond wandelen.

 

Vakantie

Ik vroeg haar of ze veel landen had bezocht en over haar reiservaringen. Ze vertelde dat ze vroeger met haar ouders op vakantie ging naar Duitsland en Zwitserland, waar ze met hun caravan veel rondreisden. Met haar eigen kinderen zijn ze voornamelijk in Nederland gebleven, met uitzondering van een paar vakanties naar Griekenland met een vriendin. Tegenwoordig voelt ze echter geen behoefte meer om ver te reizen.

 

Ik vroeg haar naar haar meest bijzondere reiservaring, waarop ze Padmos noemde, een eiland vlakbij Turkije waar een apostel van Jezus het laatste Bijbelboek schreef. Het bezoek aan de plek waar hij gevangen werd gehouden was voor haar een heel bijzonder moment.

 

Ik vroeg haar of ze tevreden is met de band met haar kinderen. Ze vertelde dat ze erg blij is met de band, vooral nu ze ouder wordt, en dat ze goed voor haar zijn. Hoewel ze het niet altijd met elkaar eens zijn, vindt ze dat niet erg.

 

Ik vroeg haar of ze haar kinderen op dezelfde manier opvoedde als zijzelf was opgevoed. Ze hoopt dat ze bepaalde waarden heeft kunnen overbrengen, hoewel ze het niet altijd eens was met de opvattingen van de kerk. Ze benadrukte dat ze hen liefde voor dieren en respect voor anderen heeft meegegeven.

 

Tot slot vroeg ik haar naar haar dromen en ambities. Ze gaf aan dat ze eigenlijk alleen maar hoopt op een pijnloos vertrek van deze aarde, nadat ze eerst nog lekker oud is geworden. Ze is wel nieuwsgierig naar het leven na de dood en hoopt op een vorm van voortbestaan, waarbij ze ons nog in de gaten kan houden en af en toe zou kunnen corrigeren.