Hieperdepiep, het is vakantie. De vierdaagse is zonder doden voltooid, de meldingen van hittegolven baren minder zorgen dan toen de wereld nog geen klimaatcrisis kende en voor een paar weken waren we allemaal een donsje oranje hoop.
Buurlanden zagen groen van afgunst, onze Turkse broeders van een andere moeder zagen geel en de Belgische duivels waren altijd al rood. Laat nou ons favoriete vakantieland winnen. De paella’s en de sangria’s zullen er niet slechter door smaken.
Als je niet kan winnen moet je zorgen dat je niet verliest. Dat zei onze grootmeester Johan Cruyff en dat leek te werken tot het vijandige doelpunt viel in de negentigste minuut. Dan doe je niks meer. Gelukkig dat het maar een spelletje voetbal is en er geen grote bedragen of belangen mee gemoeid zijn. Toch?
Ik ben even ongeschikt als Assepoester om inzichtelijk commentaar te geven over het EK. Ik loop op alle cruciale momenten weg van het balletje. Maar het was wel lekker zo, die weken van meeleven met de oranje kudde die op vreedzame wijze door de straten van de Duitse steden zwabberde. Het neemt even je gedachten weg bij andere plekken op aarde waar kuddes door de straten zwermen, maar dan in wanhoop.
Een mysterie dat treffend werd opgelost tijdens het EK is, wat nou eigenlijk nog de betekenis van links of rechts is. In Engeland hebben de rechtse conservatieven het dusdanig verprutst dat jongeren massaal terug zijn gegaan naar de verguisde woke linkse kant. In Amerika gebeurt het tegenovergestelde. Trump dreigt dicht bij een mogelijke tweede ronde te komen.
Wie hierin interesse heeft, kan zijn plannen voor een tweede ambtstermijn gewoon via het internet downloaden. Zijn Plan25 voorziet in een nooit eerder vertoonde machtsverschuiving. De president kan min of meer eigenhandig, zonder inmenging van parlement of ambtenaren gevangenisstraffen uitdelen, mensen het land uitzetten of vrouwen verplichten hun ongeboren kindjes ter wereld te brengen, ongeacht de omstandigheden waarin dat kind daarna zal moeten leven. De politiek in Noord- en Zuid-Amerika lijkt steeds meer op elkaar. Maar in Noord-Amerika is het leven nog één groot feest als je babyboomer bent en/of aandeelhouder. Jong zijn en een starter is minder fortuinlijk. Als je jong bent, ziek, of tot een minderheid behoort wordt het daar hoogste tijd om eens buiten de grenzen je geluk te beproeven.
De politiek van links zowel als rechts lijkt steeds meer op de wijsheid van een Bill Gates. Enerzijds miljoenen kinderen redden van dood-door-enge-ziekte, en aan de andere kant medeverantwoordelijk zijn voor dwangvoeding van technologieën die het leven op aarde voor een steeds grotere groep ondraaglijk maakt.
De druk van het tempo van leven wekt verslaving, angststoornis en een golf van zelfmoorden in de hand. Maar de link naar de technologie wordt heel bewust buiten beeld gehouden. Door links en door rechts. Liever melden onze nieuwskanalen dat er ergens iemand door iemand in elkaar is geslagen of dat er weer een menselijke- of natuurramp is gebeurd. Verkiezingen voeren als hoofdtoon het liedje dat de orde moet worden hersteld. In de alsmaar kleiner wordende individuele informatiebubbels krijgt iedereen de keuze om een voorstelling te maken hoe die nieuwe orde eruit zou moeten zien. Tussen Netflixhorror of -documentaires zit echter geen enkele hint over hoe we allemaal samen betere tijden kunnen veroorzaken.
Maar ook daar gaf het EK tijdelijk verlichting. Dankzij de Snollebollekes weten we weer precies waar links en rechts voor staan. Zitten, hangen, liggen zo zijn we niet getrouwd. We gaan van links naar rechts en de tent die wordt verbouwd. Persoonlijk zou ik zeggen… ga van rechts naar links en blijf dan ergens in het midden steken. Dan kan het toch nog goed komen.
