Door de huidige bepaling van de Staat van Instandhouding van algemeen voorkomende soorten loopt de ontwikkeling van Nederland vast. Zo stond onlangs in De Telegraaf: ‘Konijn tot beschermd dier: woningbouwers verwachten extra vertraging’.

De overheid heeft het vastlopen van de maatschappelijke ontwikkeling zelf gecreëerd door extra strenge regelgeving toe te passen bovenop de geldende Nederlandse en Europese beschermingsregels voor wilde dieren.

Bij de bepaling van de Staat van Instandhouding van algemeen voorkomende soorten, hanteert de overheid rigide eisen: zo zouden er net zoveel dieren moeten zijn als dertig, veertig jaar geleden, terwijl de bevolking en daarmee wegen, industrie en woningen flink zijn gegroeid. Hierdoor loopt de ontwikkeling van Nederland vast. En dat terwijl dat helemaal niet nodig is, wanneer je de Nederlandse wet en Europese richtlijnen voor de bescherming van wilde dieren hanteert.

Goede bescherming van kwetsbare dieren en het floreren van algemeen voorkomende soorten kan wel hand-in-hand gaan met de ontwikkeldoelen die Nederland heeft, mits daar op een realistische manier naar wordt gekeken. De Jagersvereniging zocht dit uit in het kader van de discussie over de landelijk vrijgestelde soorten. Immers, trek je de rigide toetsingsmethode door, dan heeft niet alleen het konijn een ongunstige Staat van Instandhouding, maar ook de algemeen voorkomende soorten, zoals haas, kauw en houtduif.