Had u vroeger veel vrije tijd?
Nee niet echt, dat heb je sowieso niet met een jong gezin maar daarnaast zat mijn man bij de politie en later de recherche. Hij had altijd onregelmatige werktijden. Het was in die tijd ook niet de bedoeling dat een vrouw van een politieagent ging werken, zij moest thuis alles draaiend houden zodat hij altijd direct inzetbaar was, dag en nacht zeg maar, dat hoorde bij zijn beroep en kon ook alleen op deze wijze.
Ik was in die jaren heel druk met ons gezin en ons hondje Dolly, mijn man had haar gevonden langs de weg en zij is bij ons gebleven.
Heeft u ook een sport beoefend?
Vroeger heb ik geturnd, totdat ik zwanger werd van de oudste. Dat heb ik tot aan de vijfde maand van mijn zwangerschap gedaan, toen moest ik stoppen. Daarna heb ik voor de kinderen gezorgd en toen zij wat ouder waren ben ik gaan tennissen. Ik weet niet of het telt, maar skiën doe ik ook erg graag. We gaan elk jaar met de familie en soms gaan mijn man en ik ook nog een keer samen.
Heeft u veel landen bezocht in uw leven?
Heel veel! Ik kan ze eigenlijk niet opnoemen, zoveel. Heel veel landen in Europa, Noord en Zuid Amerika, Canada, India, China, Thailand, Indonesië, Rusland, Finland, Lapland, Engeland, Wales, Afrika, Tunesië, Egypte, noem het op, vast nog meer. Wij reizen veel voor ons bedrijf en bezoeken dan de congressen met daaraan vast altijd een aantal dagen om een land te ontdekken. Mijn favoriete land is Frankrijk, want daar heb ik de meest leuke herinneringen van de vele familievakanties.
Wat vond u de mooiste en meest speciale plek?
Dat was toch wel Kota Kinabalu in Maleisië, waar we met de longboats naar de koppensnellers gingen. De natuur was zo prachtig en het was ook wel spannend om naar de koppensnellers te gaan. Zij leefden nog redelijk diep in de natuur en je kon er alleen met de longboat komen, heel speciaal om dat mee te maken.
Werkt u vroeger en wat voor werk was dit?
Ik heb verschillende baantjes gehad. Na school heb ik in een kapsalon, in een dames modezaak, in een boetiek, en later ook nog in een slijterij gewerkt. Grappig feitje is dat ik helemaal niks wist van alcohol, maar ik verkocht wel erg goed en had er plezier in. Nadat ik getrouwd ben met mijn man, heb ik samen met hem bedrijven opgebouwd. Ik nam veelal de PR voor mijn rekening en regelde veel achter de schermen.
Heeft het feit dat u een vrouw bent beperkingen gezorgd?
Absoluut, jawel, maar dat weet je op het moment zelf niet daar kom je pas later achter.
En wat waren die beperkingen?
Onder andere dat je geen eigen keuzes hebt gemaakt, er werd veel voor je bepaald en in mijn generatie was dat zo dat je daar dan ook naar luisterde. Voorbeelden hiervan zijn de schoolkeuze, beroepsrichting, kledingkeuze enzovoort.
Heeft de feministische golf u beïnvloed en merkt u hier iets van?
Ja het heeft zeker invloed gehad, maar pas op latere leeftijd. Ik vond het onderwerp altijd erg interessant, soms probeerde ik daar voorzichtig invulling aan te geven. Ik heb me er zeg maar naar aangepast. Je wil toch ook verder als vrouw, je wil gelijke rechten, verder ontwikkelen en groeien.
Heeft u er zelf ook voor gevochten of meer de effecten ervan?
Ik heb er niet zelf voor gevochten in de zin van op de barricades gaan staan, maar ik heb er later wel op mijn eigen manier steeds meer invulling aan gegeven. De effecten ervan werden steeds meer deel van mij. Dat geef je dan ook weer door aan je eigen kinderen en nog veel later aan je kleinkinderen
Wat voor vrijwilligerswerk doet u allemaal?
Ik doe veel vrijwilligerswerk voor de tennisvereniging, ik zit onder andere in het bestuur, ben verantwoordelijk voor de bardiensten, organiseer toernooien en zet me in voor de jeugdspelers. Daarnaast ben ik ook ambassadrice van Micky’s foundation. Hierbinnen zet ik mij in voor gehandicapte kinderen op Aruba. Er zijn heel weinig therapie en revalidatiemogelijkheden voor kinderen met bijvoorbeeld niet aangeboren hersenletsel. Het is heel fijn dat ik hierin een klein beetje een verschil kan maken.
Waarom bent u dit gaan doen na uw pensioen?
Het kwam op mijn pad, je hebt ook meer tijd om dit soort dingen op te pakken. De kinderen zijn uitgevlogen, op de kleinkinderen hoef je niet meer te passen en ook met betrekking tot ons bedrijf is het rustiger. Ik kreeg daardoor zoveel tijd dat ik anders dan voorheen vaak ja kon zeggen tegen dingen die op mijn pad kwamen.
En hoe vindt u het zo?
Ik vind dit heel fijn, ben echt blij dat ik mij elke dag bezig kan houden met bijvoorbeeld het vrijwilligerswerk en Micky’s foundation. Het geeft ook veel voldoening en het maakt je sociale kring weer groter. Daarnaast sport ik zelf ook veel. Ik tennis, ga naar de sportschool, wandel en fiets.
Welk land zou u nog eens graag willen zien?
Ik ben onlangs naar Afrika geweest, Zuid Afrika om precies te zijn. Ik zou heel graag nog een keer de andere kant willen bezoeken. Het land en zijn bevolking heeft diepe indruk op mij gemaakt.
Welke droom en/of ambitie heeft u nog op uw lijstje staan?
Ik zou nog wel een professionele tennisster willen worden, maar dat is een beetje laat vrees ik. Wat ik ook nog heel graag zou willen is naar school, een studie volgen, mij verder ontwikkelen. Als ik zie bij de kleinkinderen hoeveel leuke keuzes er zijn en hoe zij hun schooltijd beleven, lijkt mij dat echt heel leuk.
En wat voor studie zou u dan willen volgen?
Oh, dat wordt moeilijk kiezen, maar ik denk de medische kant, chirurg is toch wel een beetje mijn droom. Of richting de mode, dat lijkt mij ook geweldig. Er zijn zoveel keuzes, daar zou ik dan wel even goed over na moeten denken.
Voor welke beperkingen heeft het coronavirus gezorgd in uw leven?
Ik vond het toch wel een hele grote beperking. Met name omdat je wat ouder bent werd je er wel erg op gewezen dat het een gevaarlijke ziekte is, dus je moest overal vandaan blijven. Wij hebben in een kleine kring met mijn dochter en haar kinderen contact gehouden en kwamen ook bij elkaar in huis. Mijn zoon had teveel andere contacten buiten zijn gezin, daardoor konden wij elkaar niet fysiek zien in deze periode. Wij zagen elkaar op afstand of via facetime. Daarnaast kwam ook de rest van je sociale leven stil te staan en natuurlijk je sport.
Heeft u zich eenzaam gevoeld?
Ja, zeker, ik vind van wel. Ik heb een heel sociaal leven en in deze periode kon je natuurlijk niets meer doen, niet met je vrienden, niet met je kinderen, nergens heen. Ik was zo blij toen er wat lucht kwam en er weer wat kleine dingen mogelijk waren. Zo zijn wij met onze dochter en de kleinkinderen in de zomervakantie naar Orange in Frankrijk geweest. Daar hadden we een huis gehuurd met zwembad ver van alles af. Dat was zo fijn, je was toch even eruit en bleef binnen je bubbel zeg maar.
Heeft u de kennis om online contacten te leggen?
Ja gelukkig wel, dat deden we dan ook zeker tijdens de corona tijd. Facetimen met familie, buren, kleinkinderen en appen natuurlijk, heel veel appen zelfs. Ook onderhield ik veel internationale contacten via facebook onder andere.
Hoe zagen de dagen er een beetje uit?
Vrij saai eigenlijk. We begonnen in het begin heel hard met opruimen, dat was dan wel weer een voordeel en een fijn tijdverdrijf, maar naar mate de tijd verstreek en er geen einde leek te komen aan de restricties werd het natuurlijk steeds minder. Er was op een gegeven moment ook niet meer zoveel op te ruimen. We hebben ook veel gepuzzeld. Dan legden we alle 1000+ stukjes op de eettafel en waren daar dagen mee bezig, tussen de andere dingen door hoor, niet continu. Vooral het veel binnen zijn vond ik verschrikkelijk, dat brak echt op. Ik ben van nature best een druk persoon, ik moet bewegen en ga er graag op uit. Op een gegeven moment, toen daar eindelijk de ruimte voor kwam, zijn we veel gaan wandelen. We liepen per dag wel een kilometer of zeven á acht. We kunnen het vlonderpad nog steeds dromen.
Bent u digitaal handig?
Absoluut niet, maar ik leer het wel snel! Als het een paar, 333 keer, is voorgedaan dan snap ik het wel en dan kan ik het ook zelf. Vooral het instaleren van allerlei apps op mijn telefoon of programma’s op de computer vind ik lastig. Geen idee waarom, maar het gaat bijna altijd mis. Dan kan het niet vinden, loopt het vast of is het een compleet ander programma. Als het er eenmaal opstaat en het wordt mij uitgelegd, dan kan ik het vaak zonder problemen en ben ik er snel handig mee. Ik leer echt nog elke dag bij!
Kunt u hulp vragen via bijvoorbeeld Ipad, telefoon, computer etc. Contacten leggen?
Ja absoluut, het is inmiddels meer een gewoonte dan een uitzondering geworden. Dat was in het begin wel anders, toen was het allemaal nieuw voor mij. Ik gebruikte mijn telefoon eigenlijk alleen om te bellen. In mijn beleving moest ik hier ineens handig in worden, je had het voor van alles nodig. Zelfs om simpele dingen te kunnen regelen die voorheen vaak telefonisch of met persoonlijk contact werden gedaan. Bijvoorbeeld planningen en teams bijeenkomsten, maar ook het bestellen van eten of contact onderhouden met kennissen, vrienden enzovoort. Dat heb ik echt moeten leren en dat ging in het begin niet altijd vlekkeloos.
