In de kombuis van ons optrekje beschik ik slechts over een tweetal kunstjes aan het fornuis. De belangrijkste is het ‘braden’ van een ei, op de voet gevolgd door het bereiden van poffertjes.
Normale keukenprinsessen 'bakken' een ei, maar ik gebruik een dikke fles met vloeibaar bak- en braadzooi om het ei in te laten zwemmen tot er een krokant en donkerbruin, bijna zwartgeblakerd korstje aan zit. Het braadproces is zo weinig inzichtelijk dat ik vaak niet goed weet wanneer het product gereed is. Dat bleek gisterochtend maar weer. Ik had de pefas pan met een veel te goed passend en onwrikbaar klemzittend deksel gesloten zodat ik mijn gerecht alleen nog maar kon lossen door de pan met brute kracht op het terras in de tuin op de tegels te beuken.
Een nieuwe variant was geboren: de Bredase tuinuitsmijter. Laat duidelijk zijn dat het hier dus niet gaat om een exotisch vogeltje maar in terraszand afgebluste ei-drab, achteraf niet echt onsmakelijk. Poffertjes maken behoeft dankzij Koopmanspoeier geen nadere toelichting. Dit alles even terzijde.
Keuzestress
De afgelopen weken werd ik achtervolgd door aanbieders van goedkope stroom. De telefoon stond niet stil omdat ik in reactie op diverse wonderbare aanbiedingen mijn mobiel telefoonnummer had prijsgegeven. Stom stom stom. In meerdere contacten met ambitieus drammende jongelingen zat ik in hun houdgreep en nam ik noodgedwongen mijn toevlucht tot zinnenprikkelende verbale karateklappen om te ontsnappen.
Wilde ik groene Noorse watervalstroom, de wind-zon variant of gewoon die vermaledijde fossiele variant? Ik gaf aan dat de herkomst mij geen … kon schelen als de prijs maar paste in mijn budget. En dit alles om te voorkomen dat er aan het eind van mijn inkomen nog een stuk maand overblijft. Dat werd begrepen door hen regelmatig de kreet: “helemaal goed” te horen scanderen.
Ik hoefde ‘alleen’ maar even hun concept-contract te tekenen en men zou verder alles regelen. Bizar was dat ik pas een mail met offerte toegezonden kreeg als ik bij voorbaat al akkoord ging! De omgekeerde wereld in al haar schoonheid. Jammer, maar helaas!
Gemelde babbelaars zetten vervolgens alles op alles om concullega's luchthartig in hun ochtendwater te dopen door hen van list en bedrog te beschuldigen. Ik moest maar niets geloven van wat de ander zei, maar dat zijzelf de enige en afdoende waarheid in pacht hadden. Een trieste bedoening.
Ik heb de offertes zonder uitzondering digitaal afgekeurd. Na deze belastende gesprekken moest ik wel bijkomen; het zicht op het bos was mij namelijk door de bomen geheel ontnomen! Het was de hoogste tijd voor een vloeibare versnapering.
Ik bedacht nadien een passende tactiek om mijn definitieve keuze te bepalen en kwam uit op een dartbord in vakjes per aanbieder verdeeld. Vervolgens blinddoek om en gooien maar die darts. Dit is immers een bewezen Haagse truc? Zal volgend jaar wel weer bijbetalen worden.
Lectori salutem…
