Op zondagmiddag 7 januari zat de Jumbo Miegielsenzaal in De Drie Linden te Prinsenbeek mudjevol. Het publiek verkeerde in afwachting van het nieuwjaarsconcert van Harmonieorkest Amor Musae. De versgebakken oliebollen vonden gretig aftrek en nog voordat er muziek geklonken had waren de schalen ver leeg.
Het orkest zet in met de fanfare uit het ballet La Péri van Paul Dukas, de componist die we beter kennen van ‘De tovenaarsleerling’. Het vangt aan met indrukwekkende klanken zoals deze alleen geproduceerd kunnen worden door het zwaardere koperen geschut.
Voorzitter Martin Rasenberg verricht de officiële opening. Hij refereert hierbij aan het bijzondere feit dat Amor Musae inmiddels 135 jaar bestaat en aan het nieuwe Amor Musae-boek dat de afgelopen 35 jaar bestrijkt.
Hij brengt een zwaaigroet aan alle leden die er ‘niet meer zijn’ en spreekt zijn speciale nieuwjaarswens voor het publiek uit: “We willen allemaal vrede, maar deze is vaak ver te zoeken. Vrede vindt u alleen in uw eigen hart. Draag het van daaruit naar de wereld om u heen uit. Dan ontstaat er vanzelf een grotere vrede om u heen. Dat wens ik u van harte toe.”
Riverside Overture werd door Robert Sheldon geschreven in de Amerikaanse Highschooltraditie. Bij de intro spatten de vonken er vanaf, dan klinkt het weer zacht en ingetogen, bijna kabbelend. Een baby in de zaal haalt eens flink uit maar lijkt dit wel te hebben ingestudeerd, zo perfect de melodielijn volgend dat menigeen het niet eens opmerkt. Fluiten kondigen een nieuwe spanningsboog aan. Een piccolo piekt er met groot gemak bovenuit. Een vrolijke ouverture.
Spartacus
Filmmuziek waar de luisteraar zelf de film bij mag bedenken. Het klinkt spannend, een beetje oosters. De boventonen gonzen zachtjes rond in de zaal. Watervogels lijken op te fladderen. Een eenvoudig muziekthema komt net iets te vaak terug in meerdere orkestsecties. Het stuk wint erdoor aan consistentie, maar de aandacht van het publiek verzwakt. Men begint te babbelen. Dan is het pauze en worden er bingokaarten verkocht.
Hilco Elshout
De presentatie van het spelelement van de middag is in handen van Hilco Elshout. De showmaster is een kwart eeuw oud en in het dagelijkse leven is Hilco fulltime leraar Duits. De ervaring van het lesgeven gebruikt de muzikale Bredanaar bij het presenteren en entertainen. Hilco: “Niet alles is spontaan, een aantal grappen en woordspelingen hebben we van tevoren bedacht. Ik speel trompet. Mijn eerste trompet heb ik gekregen toen ik in groep 8 zat. Mijn interesse in trompet is aangewakkerd door de cd’s van James Last die bij ons thuis regelmatig te horen waren. Om goed trompet te kunnen spelen mocht ik muzieklessen nemen. Een van mijn leraren was Frans van Dun. Hij is dirigent bij het Harmonieorkest Amor Musae Prinsenbeek. Via Frans ben ik bij het orkest gekomen. Het is iedere keer weer een feest mee te werken aan een optreden. Ik speel momenteel als semiprof trompettist en dat bevalt mij prima. Mijn werk als leraar kan ik op die manier prima combineren met mijn muzikale wensen. Presenteren tijdens concerten van Amor Musae vindt ik gewoon heel leuk om te doen, maar ik heb daar geen ambities bij.” Het publiek hangt ademloos aan zijn lippen als Hilco zonder ook maar een enkele ‘uh’ zijn vlotte babbel ten gehore brengt. Het presentatietalent van Hilco is in perfecte harmonie met de kwaliteiten van Amor Musae Prinsenbeek.
Voetjes
Herkenbare muziek na de pauze. De Egyptische mars van Strauss. Het klinkt Eftelingachtig en frivool. De voetjes van het publiek swingen in de maat mee. Het zwaartepunt van het concert wordt gevormd door De Moldau van Bedrich Smetana. Het is een symfonisch gedicht waarin de loop van de rivier Moldau vanaf de prille bron gevolgd wordt door heel het land. Een tweede baby haalt uit, duidelijk minder toonvast. Met een grote climax komen we uit in de hoofdstad Praag. De Moldau is een mooi stuk waarin Amor Musae goed tot zijn recht komt.
Tijdens de uitvoering van de traditionele nieuwjaarsouverture ‘Leichte Cavalerie' mag het publiek op aangeven van dirigent Frans van Dun in de maat meeklappen. Dat doet men enthousiast. Er wordt afgerond met de Aambeeldpolka van Strauss. De winnaar van de bingo mag het aambeeld bespelen en dat doet hij als een volleerd musicus.
