Toen theatermaker Adelheid Roosen in 2009 voorzitter werd van de vakjury van het Nederlands Theater Festival, besloot ze meteen om in Amsterdam de eerste wijkjury op te richten. Het was een belangrijke uiting van de verbondenheid van het theater met de wijken in een stad. Het theater is bedoeld voor iedereen en niet voor een ‘culturele elite’. Haar initiatief werd uitgebreid naar andere steden en ook in Breda is er sinds 2021 een wijkjury.
Alle Bredase wijken worden vertegenwoordigd. Mensen met uiteenlopende culturele achtergronden en leeftijden vormen de wijkjury. De meeste juryleden kwamen niet eerder bij theater- of dansvoorstellingen. Met hun onbevooroordeelde blik verbreden ze de diversiteit en visie over theater. Ze bezoeken minimaal een voorstelling per maand en hebben na afloop een nabespreking met de makers van de voorstellingen. Dit is voor de theatermakers weer inspirerend en zo stroomt er een energie over en weer tussen maker en publiek.
Voor het seizoen 2022-2023 was Latifa Cherrabi uit de Haagse Beemden wijkjurylid. De jury komt een paar keer per jaar samen om te praten over de voorstellingen en kiezen dan, aan het eind van het seizoen, hun favoriet. Dit is de keuze van de wijkjury. Die keuze werd dit jaar voor de jury uit Breda ‘De Bananengeneratie’ van Theater Oostpool. Latifa mocht op het podium van theater Chassé samen met enkele juryleden de acteurs van Theater Oostpool hun prijs overhandigen.
Belangrijk thema
De jury koos de productie vanwege de hoge kwaliteit en de originele uitwerking van een belangrijk thema. De vijf acteurs, elk van Oosterse afkomst, geven in de voorstelling vorm aan de reacties op hun etnische achtergrond, waarmee ze dagelijks worden geconfronteerd. Ook de kloof tussen twee generaties Aziatische Nederlanders wordt op humoristische maar heldere wijze duidelijke gemaakt. Er zijn nog steeds de nodige stigma’s en de kijker wordt meegenomen en uitgenodigd om hierover na te denken.
Latifa vertelt: "Deze productie is met recht een 'schreeuw voor aandacht voor de opgegroeide generaties met etnische roots. Zie mij, accepteer mij, wees nieuwsgierig, zie mijn talenten, zie mijn kracht en ga in gesprek met mij. Respecteer mij en geef me evenveel credit als je geeft aan die 'andere' die wél op jou lijkt en waar jij je mee identificeert.”
De jury looft ook het prachtige en toch eenvoudige decor, de choreografie, en de aankleding van de productie. Latifa voegt toe dat deze productie op scholen verplichte kost zou moeten zijn. De voorstelling nodigt uit tot nadenken en discussie en het inspireert ook om het boek van Peter Wu te gaan lezen. Zo komt de ‘Oostpool’ een beetje dichter bij de Nederlandse ‘Westpool’ en ontstaat verbinding.
