Het is zaterdag. Met mijn boodschappenbriefje ben ik eropuit gezonden om zelfstandig boodschappen te doen. Dat is me sinds mijn jeugd niet meer gebeurd en ik zeg dat dit een kleine 70 jaar geleden is. Maar omstandigheden hebben mij in deze toestand gemanoeuvreerd. Mijn briefje had betrekking op de drie toonaangevende supermarkten in het winkelcentrum Heksenwiel.
De winkelmedewerkers konden direct zien dat ik gestuurd was. Regelmatig moest ik om mij heen kijken, zoekende naar het artikel van een aanbieding: 35 procent korting, één plus één gratis, drie halen twee betalen en nog wildere varianten. Mijn lijstje vermeldde het artikel, de prijs volgens de folder en de eventuele kwantumkorting. Zo ontdekte ik dat sommige spullen door de graaifraude van de supermarktbonzen alweer een paar dubbeltjes duurder waren geworden. Vaak keek ik dan op de onderste plank om de goedkopere eigen merken te vinden, maar deze bleken vaak of uitverkocht of niet geleverd.
Ik ontdekte ook dat er meer mannen gestuurd werden en wel omdat dezen vaak vol vertwijfeling stilhielden bij een bepaald schap, radeloos om zich heen keken maar geen vakkenvuller vonden die antwoord op hun vraag kon geven. In hun nood bracht het mobieltje wel uitkomst maar maakte niet dat zij plots gerustgesteld leken. Meer geroutineerde mannelijke shoppers, vermoedelijk van het tripelmodale soort, dunken van enige afstand het gekozen artikel arrogant in hun kar en spoeden fluitend naar de zelfscankassa.
Naast de wat onzekere shopper zonder begeleidende partner en de arrogante tripelaar viel mij nog een categorie shoppers op, die ik graag betitel als de schaamtelozen. Deze soort, zowel dames als heren, vult de kar met van alles en nog wat, maar komt met regelmaat tot de vaststelling een bepaald artikel niet te willen hebben en dondert dit op elke ongewenste plaats in een schap terug. Dit leidt tot voorbeelden als: verse gekoelde en dus bederfelijke vleeswaren tussen de gereedschappen op de kortingtafel, drinkyoghurt ingeruild voor eigen merk sinas maar de yoghurt niet op de goede plaats teruggezet, enz. Het gebeurt ook dat deze soort nog meedogenlozer te werk kan gaan door de gehele kar met spullen achter te laten en weg te gaan.
Ten laatste noem ik het fenomeen ‘in store consumption’, veelal jongeren die zich vergrijpen aan een artikel, een verpakking openen en er iets uit gebruiken, van gevulde koeken tot Bifi worstjes.
Ik was diep gelukkig toen ik mijn lijstje had afgewerkt op één artikel na, wat niet geleverd bleek. Gauw op huis aan, bijkomen van deze ondraaglijke verantwoordelijkheid en zien wat die dag verder in petto had. In de middag dan toch maar op mijn motor geklommen om mijn hoofd even te laten leegblazen in een ritje door het buitengebied. Een ervaring rijker…
