Op 6 april 1989 verscheen bijgaand artikel over station Breda-Prinsenbeek, wij spreken liever van Haagse Beemden – Prinsenbeek, in onze krant. Het is lang genoeg geleden om, ondanks de cynische ondertoon, weer eens leuk te zijn! Weet u er nog van?
De Haagse Beemden moest en zou er een krijgen. Lang is ervoor gestreden, jaren werd het uitgesteld, kranten stonden er vol van, maar het station is er dan toch gekomen. Nou ja, station…
Halte-plaats lijkt een betere benaming voor de aansluiting van onze wijk op het spoorwegennet.
Het gebouwtje doet met zijn felle kleuren en vormgeving alle moeite de aandacht te trekken, maar het roept toch op geen enkele manier het herkenbare beeld van een station op als waardig begin- en eindpunt van een reis.
Het is klein en laag en lijkt nog het meest op een uit de kluiten gewassen fietsenstalling, mooi gelegen op het kruispunt van twee fietsroutes.
Waar vroeger een station, hoe klein ook, domineerde over zijn omgeving, is deze halte slechts een onbeduidend incident langs de weidse Westerhagelaan. Van ontwikkeling van een aantrekkelijke stationsbuurt kan in de Haagse Beemden dan ook geen sprake meer zijn. Daarvoor mist het stationnetje ten enenmale de uitstraling. Jammer, want daarmee is een mooie kans verkeken om de wijk te verrijken met een bijzondere plek.
Om dit te kunnen bereiken had het station bijvoorbeeld kunnen worden ingepast in een veel groter gebouw met kantoorruimte (dat nu elders in de Haagse Beemden wordt gebouwd) en woningen, beschutting biedende aan de wachtenden op het perron aan de ene kant. Elke plaats van enige omvang heeft vanouds zo’n herkenbaar, sfeervol plein bij het station.
De Haagse Beemden is opgezadeld met een tochtige overkapping over het spoor, waar je inderdaad maar één wens hebt: inpakken en zo snel mogelijk wegwezen!
De Beemdweter
