Boris is een labrador van vijf jaar oud en in de avond begon hij plotseling met braken tot diep in de nacht. Boris kwam de volgende ochtend bij ons op consult. Nadat we hem klinisch hadden onderzocht, hebben we röntgenfoto’s gemaakt. Boris durft namelijk buiten weleens gekke dingen te eten. Op de röntgenfoto’s zagen we geen bijzonderheden, maar helaas ging het niet beter met Boris.
Hij bleef maar braken, werd sloom en stopte met eten. We hebben hem opgenomen en uitgebreide onderzoeken gedaan, waaronder een buikecho. Ook met de echo kwam er geen duidelijke diagnose naar voren. We hebben hem optimaal ondersteund met medicatie en Boris bleef stabiel bij ons in de opname.
De volgende ochtend verslechterde de situatie van Boris ineens. Hij braakte erg veel en was erg sloom. Na onderzoek stelden we vast dat hij in een shock aan het raken was en verdachten hem van een mogelijke buikvliesontsteking. We hebben hem een behandeling gegeven tegen de shock en toen hij stabiel was hebben we in overleg met Boris zijn baasjes besloten om over te gaan tot een proeflaparatomie.
Dit betekent dat we hem opereren en op deze manier proberen de oorzaak te achterhalen van zijn problemen. Het was een erg spannende operatie en het was de vraag of Boris het zou gaan halen, maar zonder operatie was het ook mogelijk dat hij het niet ging redden.
Tijdens de operatie zagen we een groot stuk ontstekingsweefsel zitten op het begin van zijn dunne darm. Nadat dat we dit verwijderd hadden, ontdekten we een perforatie in zijn darm! Dit betekent dat Boris waarschijnlijk een vreemd voorwerp heeft opgegeten wat de darm heeft geperforeerd. Zijn darmen waren gelukkig nog levensvatbaar, maar de perforatie zat op een moeilijke plek. Uiteindelijk hebben we de darm kunnen sluiten.
Het was nog heel spannend of Boris er bovenop zou komen, want hij had ook een buikvliesontsteking gekregen en het was de vraag of zijn darmen weer goed gingen functioneren. We hebben geen vreemd voorwerp gevonden in het lichaam. Het kan zijn dat deze na het perforeren van de darm het lichaam weer heeft kunnen verlaten of mogelijk zat het in het in het ontstekingsweefsel, maar dit hebben we niet kunnen vinden.
Na de operatie werd Boris rustig wakker. Hij was nog erg zwak. De volgende dag was hij ook nog erg zwak en wilde hij nog niet eten. We hebben een neussonde geplaatst waardoor hij toch eten binnen kon krijgen. Toen hij stabiel was, mocht hij naar huis om verder te herstellen met verschillende soorten medicatie die zijn lichaam optimaal ondersteunen.
Vandaag is Boris op controle gekomen. Zijn herstel duurt nog lang, maar de oude Boris is er weer een beetje. Hij heeft al meer energie en komt vrolijk naar je toe gelopen. Ook eet hij af en toe iets zelf. Wij zijn enorm blij dat hij het gered heeft en wensen Boris veel succes met zijn verdere herstel!
