Voor de rubriek ‘Kunst in de Wijk’ is uw HBN-MP redacteur in gesprek met natural artist Anja Barendrecht. Wij leren haar en haar beweegredenen beter kennen door de antwoorden die zij geeft op de vragen. Bent u ook benieuwd naar wat haar drijft?

 

Wie is Anja Barendrecht?

Sinds bijna twintig jaar woon ik, samen met Joost, op een prachtige plek aan de rand van de wijk nabij de Vierde Bergboezem. Ik ben moeder van een dochter die al jaren samenwoont met haar vriend in het midden van het land. De afgelopen tien jaar deelde ik vanuit het ‘Huis- & tuin atelier’ en op locatie, mijn passie voor en kennis over natuur via diverse (werk)vormen: natuurcoaching, natuureducatie, diereducatie en allerlei soorten natuurcreatieve ontmoetingen. En natuurlijk via eigen natuurcreaties en opdrachten.

 

Kernwoorden waren: natuur, creatie, intuïtie. Net voordat corona uitbrak ben ik gestopt met diverse activiteiten voor kinderen en volwassenen. En na het bijzondere corona wijkkunstproject ‘Ik vergeet je Niet’, in samenwerking met de Nieuwe Veste, is mijn aandacht gericht op gezondheid en welzijn van mezelf en dierbaren en ook op natuurcoaching, fotografie en natuurkunst onder de naam ‘Natuurgeluk & Anja’.

 

Geef jij ook workshops?

Tot de coronatijd wel, in allerlei vormen. Natuurcreatieve ontmoetingen en natuurkunst met groepen in opdracht, voor kinderen en volwassenen (en voor kinderen in combinatie met educatie). Maar… de laatste twee jaar is er van alles veranderd en ik ben, net als de uiterlijke natuur, in een soort transformatieproces. Past ook bij de wintertijd; verstillen en bezinnen. Vormen kunnen veranderen, de kern, de verbinding met natuur, blijft. Ik sta open voor spontane vragen en (nieuwe) samenwerkingen, waarbij ik anderen kan ondersteunen of inspireren.

 

Welke kunstopleiding heb jij gevolgd, waar en wanneer? En welk materiaal gebruik jij voor jouw kunst?

Ik heb een aantal jaren een opleiding tot kunstzinnig dynamisch coach gevolgd bij de Kleine Tiki te Breda. In 2012 heb ik deze opleiding afgerond. Daarna heb ik daar nog twee losse specialisatiejaren gedaan.

Daarnaast heb ik in de loop der jaren enkele losse (techniek)workshops gevolgd, zoals bijvoorbeeld materiekunst bij Maud Quaedvlieg en Rob van Leeuwen.

 

Sinds 2019 volg ik jaarlijks enkele lessen Ikebana-Sogetsu, bij Anne-Riet Vugts. Misschien heb ik wel het meest geleerd en ontdekt door vele jaren, bijna dagelijks, te experimenteren. Tijdens de Kleine Tiki met een grote diversiteit aan materialen en technieken van papier, krijt, touw, verf et cetera. En sinds mijn slotopdracht bij de opleiding werd het eigenlijk steeds meer met allerlei natuur(materie) bezig zijn en veel natuurfotografie. Iedere keer weer als het ware natuur en natuurmaterie ontmoeten, ontdekken, beleven en er een samenspel mee aangaan.

 

Jaren geleden verzamelde ik van alles vanuit een grote liefde, verwondering en passie voor de schoonheid van wat er op mijn pad kwam. Natuurschatten noemde ik ze. Inmiddels kijk ik daar anders naar en voelt het jutten/verzamelen ook niet meer passend en richt ik me meer op wat ik al heb en wat de tuin mij, in het moment, biedt/geeft.

 

 

Wat wil je uitdrukken met jouw kunst?

Op zich ‘wil’ ik er niets mee. Ik werk met name vanuit een innerlijke impuls of intuïtieve ingeving. Iets kruist mijn blik of raakt mijn hart en dan vindt het via mijn handen een (andere) vorm (foto, beeld, schilderij, kaart, tekst). Ik ben dan trouw aan wat ik voel, opmerk of onderzoek en wat via mijn ogen, hart of handen vorm wil krijgen. En gaandeweg of nadien ontvouwt de waarde of betekenis zich. Voor mij of voor anderen.

 

Mijn foto’s, beelden, kaarten, creaties gaan voor mij over:

• puurheid en schoonheid van iets of iemand die kan en mag zijn wat hij is;
• dat wij ook natuur zijn;
• verbinding met natuur en over de verbondenheid tussen al wat leeft;
• dat natuur(elementen) buiten ons, onze innerlijke natuur aanspreken en uitnodigen tot een wonderlijke én noodzakelijke samenwerking;
• oog en hart voor wat er wel is, al is, nabij is;
• kracht en invloed van natuurlijke ritmes, bewegingen, ontvouwing; alles heeft z’n eigen tijd;
• alles verandert, beweegt; kunnen we dat (toe)laten?
• werkelijk zien en horen wat niet zomaar zichtbaar of voelbaar is;
• ruimte bieden aan emoties, gevoelens, het onzichtbare;
• kracht van eenvoud;
• iets ‘gewoons’ in een ander licht zetten, ander perspectief;
• details, delen die van zichzelf heel/éénheid zijn;
• leven en dood; alle natuurmaterie leeft of heeft (recent) geleefd of brengt leven voort.

 

Ik heb zelf veel voldoening van een beeld of natuurcreatie die doorleeft als het ware. Dus bijvoorbeeld een creatie die een tijd nabij van betekenis is voor mij of een ander; als een vorm van inspiratie, troost, bemoediging of andere uiting van emoties of wensen. En uiteindelijk weer helemaal in eigen tijd in de tuin of buiten ergens mag veranderen. (Voorbeeld Hospice De Populier). Of dat ik er weer vers materiaal aan toevoeg waar het oude is vergaan (huidige random weaving creaties). Ik geniet ervan als het dienstbaar is geweest en dan weer terug mag naar de natuur buiten.

 

Bij mijn manier van foto’s maken is het vaak ook op het juiste moment iets opmerken. En bij natuurmaterie is het vaak de impuls van iets wat er op dat moment groeit, gesnoeid wordt, et cetera. Om te onderzoeken en via mijn handen een vorm te laten ontstaan. Gaandeweg of later ontvouwt dan het verhaal, de boodschap of wordt de zeggingskracht van iets duidelijk.

Foto’s kunnen ook weer iets anders uitdrukken en aanreiken dan beelden/sculpturen, materieschilderijen of plantaardige vormen. Al is de rode draad de puurheid (iets of iemand laten zijn wat hij/zij/het is) en dat wij natuur zijn en dat die verbinding met (uiterlijke) natuur uitnodigt tot een wonderlijke én noodzakelijke samenwerking.

 

Wat is jouw grote voorbeeld?

De natuur(elementen) in al wat leeft. Het is overal. Een oneindig veld aan zichtbare en onzichtbare vormen en mogelijkheden. Het is wat het is, doet wat het heeft te doen, beweegt, verandert en transformeert en … oordeelt niet.

 

Heb je al vaker geëxposeerd en waar?

Ja, zowel binnen als buiten. Voorheen via activiteiten in de wijk en verder bijdragen aan exposities in onder andere De Stadsgalerij, als Artist in Residence, op de Open Dag van Landgoed Nuwenhuys, in het Trouwkerkje in Etten-Leur, op Fort Sabina. En recent is een houten beeld geselecteerd voor de expositie Troost & Hoop in Het Gele Huis in Princenhage, een plek en gelegenheid voor ontmoeting met kunst, muziek en andere kunst- en cultuurliefhebbers.

 

Het geselecteerde beeld, ‘Eén, gaat voor mij over de troost als iemand je werkelijk ziet en hoort op je meest kwetsbare momenten. En over de verbondenheid tussen al wat leeft en het wonderlijke, de magie die kan ontstaan als je je intuïtie/hart volgt. De onbewerkte, door het leven en de natuurelementen gevormde materie herinnert mij aan kracht van eenvoud en vragen als: hoever gaan we als mensheid, in alles als het ware naar onze hand zetten? Kunnen we ook iets laten (zijn)? En ook de vraag: Wat is uiteindelijk echt van waarde?

 

Tot wanneer is de expositie in Het Gele Huis nog te bezichtigen?

Tot 29 januari. Vrijdagen en zondagen van 14.00 uur tot 17.00 uur, zaterdagen van 11.00 tot 1700 uur.

 

Heb jij zelf nog iets toe te voegen?

Ik denk nog regelmatig terug aan alle ontmoetingen en de samenwerking met de vijf andere kunstenaars uit de wijk en de Nieuwe Veste bij het (corona)wijk project ‘Ik vergeet je niet’. Hoeveel verbondenheid, troost en inspiratie dat bracht. Wat komend jaar aan de orde is, weet ik nog niet precies. Ik volg natuurlijke ritmes en bewegingen. Op korte termijn is het net als met de natuurfoto’s voor het boek Beeldende Begeleiding in de hospicezorg en het houten beeld voor de expositie; dat wat er al is en ik al heb op het juiste moment delen met anderen. En dankbaar zijn voor hoe natuur spreekt!

 

Wat brengt natuurkunst jou?

Ruimte, rust, levenszin, verbondenheid, herinnering, (h)erkenning, bewustzijn, bemoediging, troost. Steeds weer nieuwe inzichten over de verbondenheid tussen al wat leeft, als ook wonderlijke belevenissen en ervaringen in het omgaan met en uitdrukking geven aan het onbekende. Kortom natuurgeluk; het geluk als je al struinend en onderzoekend op weg gaat en alle aspecten van het leven, licht en schaduw, er mogen en kunnen zijn. Vrijdag 13 januari ben ik als suppoost aanwezig bij Het Gele Huis.

 

 

W: hetgelehuisprincenhage.com
W: anjabarendrecht.nl

 

 

 

 Lees meer over kunst in HBNieuws