![]()
Zoals vrijwel iedere werkdag kwam er op mijn echografiepoli in Dierenziekenhuis Breda een patiënt tussendoor, die eigenlijk met spoed een echografisch onderzoek van de buik nodig had. Gelukkig proberen we voor dit soort patiënten altijd wat tijd vrij te houden, dus deze patiënt kon vrijwel gelijk door voor het onderzoek. De baasjes waren nog aanwezig, dus die konden meekijken met het onderzoek.
Het ging om een stoere, al wat oudere American Staffordshireterriër, Kees. Als een American Stafford aangeeft dat hij ziek is, beginnen we hier als team altijd nog wat harder te rennen, want deze honden tonen eigenlijk geen symptomen, tot het probleem al echt superver gevorderd is, omdat ze zo stoer zijn.
De baasjes van Kees vertelden dat er een paar dagen geleden nog weinig aan de hand was, maar dat hij nu sinds een paar dagen aan het braken is en vrijwel niets wil eten en drinken. Dus reden genoeg om door te pakken. Er waren geen aanwijzingen dat Kees al wat langer gewicht aan het verliezen was, meer aan het drinken was of iets dergelijks, dus alles wees op een behoorlijk acuut verhaal. Op mijn vraag of Kees de gewoonte heeft om gekke dingen te eten, zoals speeltjes of plastic of iets dergelijks, gaven de baasjes aan dat dit normaliter niet zijn gewoonte is.
Op echo bleek de maag enorm overvuld te zijn met vloeibare inhoud, wat veelal wijst op een obstructie verderop in het maagdarmstelsel. Direct na de maaguitgang zag de twaalfvingerige darm er zeer afwijkend uit. Er leek een soort touwachtige structuur aanwezig te zijn in dit stuk darm en het had zich als een soort accordeon over dit stuk touw bewogen, in een poging het afwijkende voorwerp voort te bewegen.
Bij dit beeld op echo pakken we altijd direct door, omdat een touwachtige structuur als het ware door de darm gaat snijden en dit meestal snel lijdt tot lekkage van de darmen, met alle ernstige gevolgen van dien! Bovendien bevond de structuur zich helaas precies in het stuk darm waar alle uitmondingen van de galwegen en alvleesklier zich bevinden, dus een zeer delicaat gebied.
In overleg met de baasjes van Kees werd snel besloten om hem te stabiliseren met stortinfusen en hem daarna zo snel mogelijk te opereren. Dus een uurtje later werd Kees al naar de operatiekamer gereden waar onze chirurg, operatieassistent en anesthesist van dienst al klaar stonden. Tot onze verbazing bleek bij de operatie dat de touwachtige structuur een kluwen in elkaar gedraaid gras was, die dus tot volledig opstropen en obstructie van de darm geleid had!
Gelukkig bleef Kees trouw aan zijn stoere aard en is hij na de operatie wonderbaarlijk snel weer hersteld. Bovendien werd er tijdens de operatie geen onderliggende oorzaak gevonden voor het eten van het gras. Hopelijk heeft Kees het gras eten afgeleerd, want dit blijkt toch niet zo’n onschuldige gewoonte!
Door Melanie Bouwmeester, dierenarts en veterinair echograaf/cardioloog bij Dierenziekenhuis Breda
