Repetitie op vrijdag de elfde van de elfde, dat belooft wat! Het begint met een reisje langs de Rijn. Elf muzikanten bevolken de kleine bovenkamer van Buurthuis Gageldonk. De grote ruimte galmt nogal en het is hier wel zo knus. Dirigent Johan Maes staat zowat in de deuropening.
Jaaah, zo’n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn wordt gelardeerd met de sirtaki. Blijf dan maar eens op de tel! De intro aan het begin van de repetitieavond verloopt nog niet geheel soepel, maar zodra de vaart erin komt gaat Kèk Oôns als een speer. De kleurige poloshirts, een enkele met het Kèk Oôns oogjeslogo erop geprint zetten de barometer op ‘vrolijk’.
Laat de zon in je hart maar schijnen. Hier in het buurthuis wordt heel serieus gerepeteerd. Even klinkt het gewoon puur vals. Er wordt een bril bijgehaald en dat doet wonderen. “We beginnen op maat 29. De trompet heeft daar een d.” De blazer verzucht: “O, maar bij mij staat er een c.” Dat verklaart een hoop. Nadat dit misverstand is rechtgezet klinkt er een ander geluid, noem het ‘harmonie’. Met metalen blaasinstrumenten valt niet licht te smokkelen. Een noot die ernaast zit laat zich ongenadig horen.
Een van de alten oppert: “Die cis, die staat er wel, maar het klinkt echt niet goed.” Ze krijgt gelijk, er wordt een d van gemaakt. Ook dat klinkt ineens veel soepeler. Haar buurman zegt: “Bij 66 moeten we ook even een mol weghalen.” Voor een allereerste keer oefenen komt het lied al heel aardig tot zijn recht. Het volgende obstakel is ritmisch van aard. Een syncopische verschuiving maakt de muziek spannend maar het is voor de spelers ook wel even wennen.
Rock around the Clock
Ineke de Wee: “Het zijn bekende nummers, maar de arrangementen zijn allemaal nét even anders. Dat maakt het uitdagend voor de luisteraar, maar ook voor ons. Je denkt de eerste keer al dat je het weet, maar dat is dus niet zo. Percussioniste: “Is er voor ons nog iets speciaals”? Dirigent: “Ja, jullie doen poe doem poem. Hij klapt erbij in zijn handen.” De voetjes bewegen in de maat mee.
Na de pauze wordt het oude, dus al bekende repertoire doorgenomen, zonder dirigent. De onzekerheid van het nieuwe ontbreekt hier volledig. De muziek klinkt fijn en strak, zoals ze bedoeld is. Jan met de mooi versierde mascottepet mag nog iets strakker aanzetten, verder gaat het prima. Zelfs de modulatie, een plotselinge overgang naar een andere toonsoort, zeg maar een halfje hoger, verloopt vlekkeloos.
Trompetters en trombonisten gezocht
Het gezelschap biedt een mooi blinkende aanblik, gedomineerd door de reusachtige sousafoon van 11 kilogram.
De groep zoekt nog trompetters en trombonisten. Het is gezellig en de onderlinge communicatie binnen de groep is heel apart: “Als ik tetter doe jij pam.” Ze verstaan elkaar goed in deze taal. De bespeler van de grote trom wordt aangemoedigd: “Flink beuken, alsof je door het vel heen wil slaan.” Ze spelen nog ‘Sweet Caroline’, in twaalf achtste en als uitsmijter ‘Jacqueline’. De vaseline kan achterwege blijven want alles loopt gesmeerd. De gezelligheid na de repetitie duurt nog lang voort.
