Rien Frankenhuis startte op 1 april 1984 zijn huisartsenpraktijk in een ‘wethouder-van-Dun-woning’ aan de Walbroek. Bij temperatuurschommelingen klemden de deuren en het was er krap bemeten. Er pasten precies twee stoeltjes in de geïmproviseerde wachtkamer.

Hij is alweer 20 jaar getrouwd met Hendriek die als assistente bij de praktijk betrokken is. Zij nodigde HBNieuws - Modern Prinsenbeek uit voor een interview. Dokter Frankenhuis wist van niets en keek verrast op toen hij hoorde: “…Nee, vertelt ú het maar! Wat mag ik over u in de krant schrijven?”

Rien zag de hele wijk gebouwd worden. Na tweeëneenhalf jaar was het nieuwe pand aan de Arenberglaan klaar. Hij deed er vijf jaar over om zijn praktijk vol te krijgen. “Toen de Cambodjanen in de wijk neerstreken ging het vlot, ze kwamen allemaal bij mij terecht.” In het begin vervulde hij veel bijbaantjes, bijvoorbeeld als keuringsarts bij General Electric en bij de Rutgerstichting.

De praktijk gaat volledig over naar dokter Roothans die daarmee zijn patiëntenaantal ziet verdubbelen tot vijfduizend. Hij heeft een assistente en er is een praktijkondersteuner dus dat komt wel goed. Op 8 september ‘viert’ Rien zijn officiële laatste dag als huisarts. Volgens het oorspronkelijke plan zou hij meeverhuizen naar MC Westerhage, maar de bouw liet te lang op zich wachten. Rien blijft nog twee jaar als invalarts beschikbaar.

Roots

Hij werd geboren in Leiden, verhuisde na 6 weken naar Rotterdam en toen hij drie was naar Den Bosch. Hij ziet zichzelf vooral als Bosschenaar. De praktijkopleiding volgde hij in Prinsenbeek. Zo kwam hij in de Haagse Beemden terecht. Het was toen niet eenvoudig een praktijk te starten, alles zat vol maar de nieuwe wijk bood mogelijkheden.

Groeimodel

“Mijn praktijk ving aan met veel jonge mensen. Ze zijn meegegroeid, zowel in leeftijd als in omvang. Er is veel problematiek in de wijk: echtscheidingen, drugsgebruik, multiculturaliteit, veel sociale woningbouw. Ik ben dokter maar fungeer hier ook als sociaal werker en zelfs als geestelijke. Dat maakt het ook aantrekkelijk. Veranderingen op ICT-gebied, daar word je helemaal stapelgek van. Met name de wat ouderen hebben er grote moeite mee. Het schiet het doel voorbij. Het moet mensen helpen, niet tegenwerken.”

Rien is ook SCEN-arts (Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland). Dat betreft de tweede controle bij euthanasie. Verder verleent hij palliatieve zorg: “Dat is zeker zwaar, maar het geeft ook voldoening als je de pijn kunt verzachten en mensen nog ‘kwaliteit van leven’ kunt geven in hun laatste fase. Men is vaak heel dankbaar.”

Bestuursklussen

Tien jaar geleden was er een huisartsenstaking. Rien was stakingsleider en werd door het journaal gevolgd van Breda tot bij de RAI. Hij was voorzitter van de huisartsenkring West-Brabant, toezichthouder bij RSJ (Raad voor Strafrechttoepassing en Jeugdbescherming). Klachtenrecht heeft zijn bijzondere interesse: “Ik vind dat mensen het recht moeten hebben om te kunnen klagen.”

En nu?

“Hendriek en ik spelen muziek, ik viool, zij altviool. We treden zelfs op, met het symfonieorkest bij het Spanjaardsgat. Wij gaan ons niet vervelen. September zit al vol! Ik blijf in deze woning wonen, al komt er flink wat ruimte vrij, maar het is een heerlijke plek.”

Toegift?

“Sta open voor kritiek.”