Het laatste lagere schooljaar was ik bevriend met de zoon van de dominee. De contacten met Jan zijn vermoedelijk ontstaan nadat mijn vader diaken was geworden en verbonden was met de Grote Kerk in Dordrecht.

Jan is een nakomertje; zijn broer en zus zijn al getrouwd. Ik speel en logeer vaak bij Jan we slapen dan op de derde verdieping van het grote herenhuis. Het huis staat aan het einde van de singel. Verwonderd kijk ik door het deurraampje naar binnen. In het voorportaal hangt een groot affiche van de PSP met een blote juffrouw en de leuze ‘ontwapenend goed’ erop. Achteraf uitgeroepen tot het beste affiche van de afgelopen negentig jaar.

Het duurt altijd lang voordat er open gedaan wordt. "Is Jan thuis?", vraag ik. Terwijl ik in het portaal nog steeds tegenover de blote juffrouw sta roept de domineesvrouw naar boven. En onmiddellijk daarop staat na gebruikelijk regelmatig gestommel vanuit het trappenhuis Jan al voor mijn neus. Traplopen beheerst hij als geen ander. Later vertelde hij me dat bergbeklimmen een van zijn grote hobby's was geworden.

De gang die uitloopt in de keuken draagt een geur die specifiek is voor de pur sang vegetariërs.

De harige lobbes verwelkomt mij met een warme lik op mijn gezicht. De poes schiet weg in een van de vele schuilhoekjes in de donkere kamer. De oude parketvloer staat vol met antieke meubels.

Over de hele breedte van de zijwand staat een boekenkast vol met oude boeken. Het geheel wordt nog eens versterkt door verschillende met bladgoud omarmde spiegels. In de hoek staat een grote kooi met een daarin altijd kwetterende papagaai met daarnaast de secretaire van de soms over Joden schrijvende moeder van Jan.

Cimarosa

Jan pakt een oude bekraste plaat van Domenico Cimarosa uit de kast en terwijl ik wat geacclimatiseerd ben en voorzien van een frisdrank, luister ik naar de prachtige klanken van de muziek van deze componist. Jan vraagt of ik zin heb in een potje schaak. Maar ik verlies de partij want ik ben volledig gebiologeerd door de muziek.

Het bovenstaande is een gedeelte uit mijn autobiografie en tekent het moment dat ik definitief besloot om musicus te worden. Zo zie je maar weer: de jeugd is bepalend voor de toekomst. Cimarosa schreef ook veel pianosonates die rond 1920 zijn ontdekt in een gevonden manuscript. Het werk waar het hier om gaat is een arrangement van Arthur Benjamin genaamd ‘ Introductie Concerto voor hobo in C mineur’.

Beluister Cimarosa via YouTube

De volgende keer een werk in de lichte muziek getiteld ‘Autumn Leaves’.