.jpg)
Deze week: fragmenten uit een interview met de oma van Lars uit H5
Ik heb mijn oma geïnterviewd. Ik was vooral benieuwd wat voor wereldbeeld en zelfbeeld zij over de jaren heen heeft gekregen. Ik wil proberen om te zien hoe zij veranderd is als mens en probeer mijn vragen dus zo te stellen dat ik meer te weten te kom over de belangrijke momenten die in haar leven en in het algemeen plaatsvonden. Dit interview kan misschien ook dienen als een blik op mijn eigen toekomst, door te luisteren naar wat andere generaties en in het bijzonder een ouder familielid allemaal hebben meegemaakt.
Hoe kijk je in het algemeen terug naar je jeugd?
Niet prettig en bovendien moeilijk. De katholieke kerk had veel invloed, zowel op school als in clubs. De hiërarchie in de familie was groot omdat heel de familie in hetzelfde dorp woonde en mijn moeder voelde zich altijd de mindere, omdat al haar broers een zaak hadden en zij niet. Dit had ook invloed op mij: neefjes en nichtjes hadden alles mooier dan wat ik had.
Wat is je leukste jeugdherinnering?
Het logeren bij mijn oom en tante in Breda. Wat ik ook heel interessant vond, was toen ik een solo mocht uitvoeren in een balletuitvoering. Dat we als kinderen kunstschaatsen kregen van mijn vader was ook heel leuk; ik heb veel geschaatst. Zingen in het kerkkoor vond ik ook wel leuk.
Wat is je slechtste jeugdherinnering?
Veel verantwoording hebben vanaf een jonge leeftijd voor mijn broer en zusjes. Ik moest al vroeg al het huishoudelijk werk doen, voor en na school. Ik moest bijvoorbeeld tijdens de viering van Koninginnedag, waar alle kinderen feest vierden, thuis de grote was doen. Toen was ik tien jaar. Mijn moeder was vaak ziek en mijn vader moest hard werken en was weinig thuis.
Wat was jouw toekomstdroom tijdens je jeugd of in het begin van je volwassenheid?
Het huis uitgaan, intern de opleiding voor verpleegkundige volgen, trouwen met een lieve man en kinderen krijgen.
Is die droom in een zekere zin ook uitgekomen?
In bepaalde opzichten wel. De opleiding heb ik met goed gevolg afgerond en enkele jaren heb ik als verpleegkundige gewerkt. De eerste jaren van mijn huwelijk waren geweldig, ik wilde graag kinderen en tot mijn vreugde kreeg ik er drie. Op het moment dat ik zelfstandiger werd, werd dat niet geaccepteerd door mijn man. Gesprekken daarover waren niet aan de orde.
Wat heb je gestudeerd?
Verpleegkunde, hbo Maatschappelijk werk en Psychologische gezinstherapie.
Heb je ooit werk gehad dat ook binnen je passie lag? En wat is je meest favoriete baan en waarom?
Tot aan mijn trouwen heb ik gewerkt als verpleegkundige en daarna zeventien jaar als huisvrouw. Daarna gestudeerd voor maatschappelijk werkster. Het maatschappelijk werk was mijn passie, want ik kon kinderen binnen jeugdzorg de aandacht geven die ik zelf als kind tekort gekomen ben.
Welke wereldse of landelijke gebeurtenis die je bewust hebt meegemaakt heeft veel invloed op je gehad en waarom?
De watersnood in 1953, want die kwam dicht bij mijn woonplaats. De scholen werden ingericht voor de militairen die hulp boden en in de vroege ochtendmis werden alle mannen opgeroepen om te helpen, waaronder mijn vader. Alles vond ik indrukwekkend. Het was niet zo ver van ons vandaan en veel mensen vluchtten naar ons dorp. Mijn vader ging op een bootje mensen redden. Ook de berichten over de opstand in Hongarije en alle vluchtelingen die naar Nederland kwamen, waarvoor we moesten bidden op school. Die situatie maakte me angstig en ik dacht ook dat de oorlog naar Nederland zou komen.
Welke geluksmomenten zal je nooit vergeten?
Het moment van de geboorte van de kinderen. Ook het moment dat ik, nadat ik van alles bestolen was, na een week een nieuw paspoort kreeg en daardoor weer kon reizen. Dat was zeker een geluksmoment. Opgelucht stapte ik in het vliegtuig van Chendu (hoofdstad van een Chinese provincie) naar Peking en vanaf Peking kon ik weer verder reizen naar Amsterdam.
Hoe is de wereld in jouw ogen veranderd en wat bleef hetzelfde?
De technologie is behoorlijk veranderd. Bijvoorbeeld: van de typemachine naar de computer, van de wasmachine met wringer naar de automatische wasmachine en droger. Vrouwen waren vroeger niet handelingsbekwaam, ik mocht geen eigen rekening openen en ik mocht geen baan hebben na mijn huwelijk. Ik werd gewoon ontslagen. Ik heb ook nog meegemaakt dat ik een lager salaris kreeg dan mijn collega toen ik weer ging werken, maar ik ben zelf naar het centraal bureau gegaan en dat is daar, bij uitzondering, aangepast. Vrouwen zijn ook mondiger geworden.
Wat hetzelfde is gebleven: er verandert zo veel. Er is constant verandering in alle jaren. Wat wel hetzelfde is gebleven is het duidelijke verschil tussen arm en rijk, wat nu ook alleen maar toeneemt.
Wat is je toekomstdroom voor jezelf of de wereld?
Gezond honderd worden en wat in deze tijd onbereikbaar lijkt: vrede. Wat ik ook heel belangrijk vind, is dat alle mensen gelijk zijn, dat er geen discriminatie is.
Ik ben blij dat ik dit interview heb gedaan. Het is interessant om meer te weten over je eigen familiegeschiedenis en om te horen hoe mijn oma is geworden zoals ze nu is.
