Ook konijnen van de dierenarts zelf moeten soms naar de praktijk toe. Zo ook de konijnen van mijzelf. Als konijnkundig dierenarts zie ik relatief veel konijnen. Binnen de diergeneeskunde zijn ze ook echt een ‘aparte tak van sport’. Ze zijn niet te vergelijken met een hond of kat, maar wel heel leuk!
Binnen de praktijk hebben al onze dierenartsen basiskennis over konijnen en kan ik dienen als vraagbaak of als ze er niet uit komen dan komen ze bij mij op het spreekuur. Dit maakt dat we ook relatief veel konijnen behandelen.
Maar waarom waren mijn eigen konijnen dan op de praktijk? Wij hebben een broer en zus geadopteerd uit het asiel en daarbij is de man al gecastreerd dus is er geen kans op kleine konijntjes. Echter de vrouwtjes hebben hoge kans op het ontwikkelen van baarmoedertumoren naarmate ze ouder worden. Dus is het zaak ook deze alsnog onvruchtbaar te maken. Als dit onder het half jaar gebeurt hoef je alleen de eierstokken te verwijderen, maar als ze ouder zijn halen we voor de zekerheid ook de baarmoeder weg zodat we de eventueel al beginnende tumoren ook verwijderen.
De narcose bij konijnen en knaagdieren is altijd wat spannender dan bij honden of katten. Ze zijn hier gevoeliger voor en kunnen dus ook eerder overlijden aan een narcose. Gelukkig zien we dit bij ons zelden, maar zijn we hier wel altijd heel alert op.
Wisten jullie dat konijnen eigenlijk nooit alleen moeten zitten en altijd een maatje nodig hebben? Dit is ook de reden dat ze met z’n tweeën naar de praktijk komen. Ze ruiken hetzelfde, dus er ontstaat geen ruzie als een van de twee thuis komt en ook hebben ze steun aan elkaar. Inmiddels zitten ze weer in hun buitenvilla en gedraagt mevrouw zich alsof er niets gebeurd is. Operatie geslaagd dus!
