Op de tweede zondag in de meimaand is het ieder jaar feest. Dan is het Moederdag, het feest van allen, maar van moeder toch het meest. En moeders hebben het op die dag meestal reuze naar hun zin. Ze krijgen cadeautjes en worden in het zonnetje gezet. Mocht moeder in de hemel vertoeven dan wordt haar laatste rustplaats gepoetst, geschrobd en versierd met leuke plantjes en bloemen. Maar waar vindt dat gebruik zijn oorsprong?
Boze tongen beweren dat Moederdag niets meer en niets minder is dan een moderne commerciële uitvinding van de detailhandel. Toch klopt dat niet. Vijfentwintig eeuwen geleden bestond de dag al in de Griekse beschaving. In maart werden toen in het hele rijk feestelijke festivals georganiseerd rondom de moedergodin Rhea. Alle remmen gingen los en negen maanden later kwamen er steevast veel nieuwe Griekse staatburgertjes bij.
De Romeinen namen veel van de Griekse beschaving over, vooral de feesten. Zodoende werd het voorjaarsfeest rondom de godin Rhea ook in Rome gevierd. Zij ruilden Rhea in voor een andere moedergodin, Cybele. De Romeinse feesten gingen nog veel verder dan die in het oude Griekenland. Niets was te dol of te gek, alles kon tijdens ‘de Hilaria’.
Toen in Rome het Christendom het nieuwe geloof werd, moest Cybele het veld ruimen. De heilige maagd Maria werd geïntroduceerd als de nieuwe moeder. De oude feesten werden verboden en vervangen door de rustige feestdagen rondom de maagd Maria die vol waren van gebed en bezinning. Haar dag werd de vierde zondag in de vastentijd voor Pasen. De vastentijd begint jaarlijks op de woensdag na carnaval.
In Griekenland was er een christelijke stroming die 2 februari hanteerde, de dag van Maria lichtmis maar dat werd verboden door Rome. In de tweede helft van de Gouden Eeuw begon men in veel landen met het vieren van Moederdag zonder religieuze achtergrond. Pas in 1914 werd door de president van de Verenigde Staten de tweede zondag van mei als nationale feestdag bestempeld. Moederdag zoals wij die kennen was geboren.
Het was een dag die bedoeld was om te vieren dat dankzij moeders zorg de kinderen kunnen opgroeien tot volwaardige mensen. Met een leuk cadeautje werd moeder voortaan jaarlijks door het gezin verrast. Nederland volgde in 1924. Dus dit jaar vieren we in de wijk de 98e Moederdag!
Hoewel de moderne Moederdag niet meer is verbonden aan moeder- en vruchtbaarheidsgodinnen, is er nog steeds een heilige die nu en dan wordt aangeroepen door moeders die in de problemen zijn gekomen door mishandeling en andere huiselijke rampen. Als zij in situaties zijn beland waarin zelfs een opvangcentrum niet meer mogelijk is kunnen zij zich als laatste strohalm richten tot Santa Monica.
Dan moeten we niet denken aan die mooie stad aan het einde van Route 66 nabij Hollywood maar aan een streekheilige. Door een kaarsje te branden of een vaasje bloemen neer te zetten voor een beeldje van Santa Monica hopen deze wanhopige moeders dat de heilige een goed woordje voor hen doet aan gene zijde. De heilige Monica leefde in de vierde eeuw in het huidige Algerije. Ze was een Christelijke vrouw die getrouwd was met een heidense man die haar regelmatig alle hoeken van het huis in sloeg en daarnaast aan de lopende band vreemdging.
Haar schoonmoeder deed daar nog eens een flink schepje bovenop. Monica had een paar leuke kinderen. Een van hen, de hoogbegaafde zoon Augustinus, gaf haar kopzorgen. Augustinus was verslaafd aan zijn lusten, had een foute vriendin, een lastig zoontje en hij ging om met foute vrienden. Door de tomeloze inzet van Monica werd Augustinus een wereldberoemde kerkvader.
Toen haar man ziek werd groeiden ze nader tot elkaar. Monica verwierf de familie van haar dromen. Door inspanningen van haar zoon Augustinus werd Monica na haar dood de patroonheilige van moeders die het zwaar te verduren hebben. Moeders met problemen kunnen bij het levensverhaal van de heilige Monica steun vinden om de kracht te vinden zich in te blijven zetten voor hun familie om zo ooit een echte warme Moederdag te mogen vieren.
