Het weer was ideaal vorige week vrijdag. Een mooie wandeling met mijn ‘grote neef’ Piet, volgens een bij Alwel aan de Katerdonk gevonden foldertje ‘Biks Ommetje Hooiberg’. We verkennen het buitengebied van Prinsenbeek. Gaat u mee?

Er is parkeergelegenheid genoeg rondom het gebouw ‘Sjorring’ van scouting Thomas More. De donkergroene puntgevels vormen een mooie markering voor de start van ons avontuur: 6,7 kilometer wandelen. Het lijkt niet veel maar dat hangt ook van de weg af. Een strand loopt anders dan een asfaltpad.

Na een plein met beuken, het Beukenplein, te zijn overgestoken raken we in gesprek met een lokale bewoner. Over de krant natuurlijk, daar stuur ik wel op aan want ik ben immers aan het werk! Prinsenbeek is een gastvrij dorp dat ervoor knokt authentiek te blijven, ondanks de grootstedelijke aansturing. Na een half uurtje, het kan wel eens een ‘latertje’ worden, vervolgen we de route. Neef navigeert, ik fotografeer. We passeren panden waarbij neef zegt: “Als ik ooit de staatsloterij win…”

Viviane

“Hier hebben we laatst onze Toby naartoe gebracht”, vertelt neef met een vleug van weemoed in zijn stem als we dierenbegraafplaats en crematorium Viviane passeren. “Het beestje is vijftien jaar en tien maanden geworden, Bino heeft het een maand langer volgehouden. Ach, alle honden zijn lief.” Het pand oogt waardig en er prijkt een mooi waterbollenobject op de oprit. Dan betreden we het buitengebied van Prinsenbeek.

De Hooiberg

Na het passeren van een klaphekje doorkruisen we een open veld. Dan belanden we ineens in een mooi stukje bos. Het kabouterpad wordt gemarkeerd door paaltjes waarvan de punten zijn beschilderd als kaboutermutsjes, simpel maar toch heel apart. We zien een boomhut en ik plaag mijn neef: “Daar hoef je geen loterij voor te winnen en je hebt nog een open keuken ook!” De grap wordt maar matig gewaardeerd.

We verlaten het bosperceel en lopen langs een weiland. De koeien kijken loom uit hunner ogen, de uiers staan onder spanning maar ze zijn nieuwsgierig als altijd. Aan de overkant van de spoorlijn betreden we het Liesbos waar we opkijken van de resultaten van de afgelopen storm. Het is goed raak geweest. Voor het bos, de zwammen en de beestjes is het prima, maar voor de mens is het best wel een abrupte verandering als er een half bos omgaat.

Finish

Via de Groenstraat komen we terug in Prinsenbeek. Nog een paar laatste foto’s en we zijn alweer terug bij de auto. Ik vraag: “En Piet, nog verdere wandelplannen?” Hij antwoordt: “Ja, maandag ga ik hier met broer Wim lopen.” De broer van Piet, mijn nog grotere neef Wim is wandelprofessional. Hij heeft voor de ANWB heel wat officiële wandelroutes beoordeeld. Voldoet alles nog aan de omschrijving? Zijn er bankjes en zijn ze in goede staat?

Mijn conclusie over deze wandeling in ons eigen HBNieuws - Modern Prinsenbeek gebied is absoluut positief. Er zijn bankjes en er is op tweederde van de route zelfs een watertappunt. Snelwandelaars moet het binnen een uur lukken, wilt u werkelijk genieten maak er dan twee van. De wandeling is verrassend omdat je op plaatsen komt waar je zonder beschrijving niet snel zult komen en de weg is overal goed begaanbaar, verhard of niet. En nagenieten op een terrasje aan de Markt, wie houdt je tegen?