In deze coronacrisis zijn veel mensen eenzaam, in het bijzonder ouderen. Daarom hebben leerlingen van Graaf Engelbrecht interviews afgenomen bij ouderen. Deze keer laten wij de opa van Daphne aan het woord.
Natuurlijk heb ik ook nog gevraagd of hij kort wilde vertellen hoe hij zijn leven toen hij zeventien jaar was, heeft beleefd. En of dit vergelijkbaar was met wat ik op dit moment meemaak. Dit heeft hij via de mail aan mij beantwoord, omdat we geen tijd meer hadden op de dag van het interview.
“Ja, wat moet je daarvan vertellen? Het was dikwijls wel wat saai. Een beetje rondhangen, overal gaan kijken waar wat te doen was. ’s Avonds na het eten een spelletje doen. In het weekend was het zaterdag en zondag dansen. Ik had juist de foxtrot en de tango geleerd, dus het ging goed. Ook bij het dansen in het weekend een pilsje gedronken. De kermis was in die tijd vrij druk en als het kon ging je er dikwijls naartoe. Een meisje gekust in de rups toen die dichtging.”
“In de vakantie bij een elektrotechnisch bedrijf gewerkt om wat zakgeld te verdienen. Tijdens het vakantiewerk bijna van de kerktoren in Nispen gevallen en als ik daar nu voorbijrijd als ik naar Essen ga, moet ik daar altijd aan terugdenken. Dikwijls in de portiek van de winkel van mijn ouders zomaar gestaan en kijken wat er allemaal voorbij kwam lopen, fietsen en rijden.”
“Ook ging ik af en toe naar een optreden van de harmonie of de trommelaren van Roosendaal. Ook mijn eerste helikoptervlucht gemaakt boven het Vrouwenhof in Roosendaal. Met ouders mee naar zee in het weekend. Ook met mijn vader naar Milaan en Napels geweest. Nu een beetje een idee?
Wel een beetje saai, maar toch gezellig. Met vriend en zijn ouders op vakantie in Renesse en Blankenberge. Ook de sportweken op de HBS-B waren altijd wel gezellig.”
