Verhalen in coronatijd - de opa van Riley

09 juni 2021     Redactie en foto leerlingen Graaf Engelbrecht

 

In deze coronacrisis zijn veel mensen eenzaam, in het bijzonder ouderen. Daarom hebben leerlingen van Graaf Engelbrecht interviews afgenomen bij ouderen. Deze keer nemen wij u mee in het verhaal van de opa van Riley.

 

Om te beginnen heb ik aan mijn opa gevraagd welk onderwijs hij volgde zo’n zestig tot zeventig jaar geleden. De lagere school was de allereerste school, niet veel anders dan anders, vertelde opa. De ambachtsschool en avondschool volgden. Met een vragende blik vroeg ik wat hij bedoelde met ambachtsschool en avondschool. Vrij nuchter, zoals mijn opa is, antwoordde hij “Ja, avondschool, wat denk je dat dat zal zijn?” Ik antwoordde “Ja, waarschijnlijk school in de avond.” En hier had ik mijn antwoord, zei hij.

 

Ambachtsschool

De ambachtsschool, legde opa uit, was niet meer dan het mbo dat er nu is. Je voorbereiden op het grote werk en ervan leren. Buiten school was het voornamelijk werken. Dat was ook een van de hoofdredenen dat hij aan de avondschool was begonnen. Mijn opa vertelde dat hij ‘s ochtends en ‘s middags aan het werk was en in de avond nog probeerde wat bij te leren. Ook dit vertelde opa lachend, want voor zover het leren was, zei hij. Het werd meer gezien als hangen en kattenkwaad uithalen met wat vriendjes, in plaats van echt leren.

 

Liftenbouwer

“Wat voor werk deed u vroeger?” Het antwoord hierop was: liftenbouw. Ik was vrij verbaasd toen ik dit hoorde, want ik had geen idee dat er toen al liften werden gebouwd. Dit was 12 à 13 jaar opa’s beroep. Ook was hij metaalarbeider om de kost te verdienen. Ook hier was ik benieuwd waarom nou dit werk? Opa moest direct lachen en antwoordde nuchter dat er niet veel andere keus was. Hij zei dat er toen de keus was tussen de bouw en dienst. Na zijn eerdere niet zo geweldige ervaring in dienst, was de keus vrij simpel. “Dat jullie nu keus hebben uit honderden verschillende dingen, dat was vroeger allemaal niet”, klonk het. Omdat zo’n baan dan vrijwel gedwongen lijkt, vroeg ik me af hoe deze baan werd ervaren. Opa antwoordde dat hij het een mooie baan vond en het prima naar zijn zin had. Niks te klagen!

Terug Schrijf reactie

^ Naar boven