Door de coronacrisis zijn veel mensen eenzaam, in het bijzonder ouderen. Leerlingen van Graaf Engelbrecht hebben interviews afgenomen bij deze ouderen om de eenzaamheid iets te verlichten. In deze wekelijkse rubriek nemen wij u mee in de verhalen die uit deze interviews zijn voortgekomen. Deze keer stelt Frederique de vragen en lezen we hoe haar oma deze situatie beleeft.
Wat vindt u van corona?
"Ik vind het verschrikkelijk. Ik vind het heel lastig, omdat je het niet kan zien. Je weet niet of je iets verkeerd doet. Je houdt je aan allerlei maatregelen. Je bent als de dood dat je iets doet dat niet mag of wat niet kan. Het is zo ongrijpbaar!"
Wat voor invloed heeft corona op de band met je huidige familie?
"Je ziet ze dus weinig of eigenlijk bijna niet. Je kan niet op bezoek. Zij komen niet op bezoek, vooral de eerste tijd. Dat vind ik heel zwaar. En ook gewoon een kus of een knuffeltje: kijk, normaal deed je dat allemaal en was dat gewoon en dat mis ik gewoon. Ik mis het contact met mensen."
Hoe is corona voor de thuissituatie?
"Het is een beetje eenzaam. Je zit hier maar met zijn tweeën. Jullie vragen ook heel vaak van: “…als je tijd hebt?” En dan denk ik jongens wij doen de hele dag niks. Wanneer heb ik geen tijd? En ik doe ook gewoon niks. En hoe minder je doet, hoe minder zin je ook hebt om iets te doen. Terwijl ik gewoon genoeg hobby’s heb en altijd wel iets om handen heb, heb ik nu gewoon nergens zin in."
Wat is er sociaal veranderd door corona?
"Dat je niemand meer ziet en dat je nergens komt. Dus geen contacten meer hebt. Je spreekt vriendinnen alleen maar via de telefoon of Whatsapp. Kijk, die contacten heb ik allemaal wel, maar normaal ging je er dan gewoon wel eens heen. Nu valt dat allemaal weg. Eigenlijk heb je helemaal geen sociaal leven."
Wat is er fysiek veranderd door corona?
"Ik ben stijver geworden doordat ik moest stoppen met sporten en minder kan doen. Het probleem is ook, dat ik verkouden werd aan het begin van 2020. We waren uit Bali gekomen. Opa was verkouden vanwege de airco en daarna kreeg ik een hoestje. Dat resulteerde er zelfs in dat ik daar stokdoof van werd. Ik mocht alleen steeds niet naar de dokter. Ook toen ik was getest op het virus werd ik afgescheept door de assistente van de dokter. Het ging maar niet over en werd steeds erger. Toen mocht ik uiteindelijk naar de dokter en ben ik doorverwezen naar een oorarts. Ik kreeg daaroverheen ook nog een long- en blaasontsteking.
In december 2019 was ik doorverwezen naar de pijnpoli, en pas in juni kon ik daar terecht. Op 2 december ben ik doorverwezen naar de neuroloog. In januari had ik nog niks gehoord, dus belde ik op en hoorde ik dat de wachttijd nog zeker 3 maanden zou zijn. Uiteindelijk had ik zoveel pijn dat ze een gaatje voor mij hadden gevonden in februari. Gelukkig ben ik toen snel geholpen. Al met al ben ik erachter gekomen, dat door corona ook een hoop andere zorg stil ligt. Dit zorgt ook voor ziekte en is een zorgelijke ontwikkeling!"
