Marin Coceban (acteur en dierenrechtenactivist, 29) kwam drie jaar geleden naar Nederland. We houden een uitvoerig gesprek met hem over wat zijn leven bepaalt: zijn veganistische leefstijl.

Marin vertelt met veel energie: ”Ik was vier jaar oud toen ik voor het eerst met agressie tegenover dieren werd geconfronteerd. Er werden vogels gevangen en gekookt. Dit traumatiseerde me en maakte me aan het huilen. Ik moest als kind verplicht vlees eten. Kippenpoten! Ik herinner mij goed dat ik honger had en moest eten.”

“Toen ik 21 was had ik een vriend die nooit dronk of rookte. Hij heet Michail. Ik voelde respect voor hem vanwege zijn sterke overtuiging. Toen ik hem vroeg of we wat worstjes zouden kopen zei hij dat hij geen vlees at. Het was alsof er een licht in me aanging. Ik stelde geen vragen, dit vormde een breekpunt in mijn leven, het veranderde me op slag.”

Er zijn drie goede redenen om veganist te worden:

- ethisch (met het oog op het welzijn van de dieren)

- gezondheid (met het oog op het eigen lichamelijke welbevinden)

- milieu (met het oog op de impact op de wereld)

“Voor mij was vooral het dierenleed bepalend. De mensheid is bedoeld om goedheid en compassie te delen. Elkaar opeten hoort daar niet bij. De hoofdreden is eigenlijk: doe niet naar anderen wat je ook niet wilt dat jou aangedaan wordt. Je kunt het ook omdraaien. Doe wel naar anderen wat je ook wilt dat ze naar jou doen. Dit is niet eenvoudig of leuk. Ik houd er helemaal niet van om anderen te moeten overtuigen maar ik voel ook dat ik geen keuze heb.”

Waarom?

“We kwamen allemaal op deze wereld. En iedereen kwam in een ander lichaam. Zowel dieren als mensen. De een had het geluk in een mannenlichaam terecht te komen, de ander in dat van een vrouw. Weer anderen in dat van een kat, hond of varken. De een is knapper of meer getalenteerd. Maar: iedereen had de pech kunnen hebben dat varken te zijn. Je hebt geen keuze! Je wordt neergezet zoals je bent. We moeten dankbaar zijn dat we als intelligente mensen zijn terechtgekomen.”

“Ter verduidelijking: Stel je eens voor dat de persoon waar je het meest van houdt de pech had als varken terecht te zijn gekomen. Zou dat rechtvaardigen hem of haar te doden?” Natuurlijk niet! In het geval van een invalide mens hebben we daar begrip voor en helpen we. Onze huisdieren eten we niet op. We behandelen en beschouwen ze vaak alsof het onze kinderen zijn. Varkens zijn niet ‘in‘ als huisdier, maar ze zijn wel intelligent en ze kunnen erg goed ruiken. Ze weten meteen waar ze aan toe zijn als ze een slachthuis binnengevoerd worden!” En dat gebeurt allemaal terwijl wij alles tot onze beschikking hebben om te overleven en een gezond leven kunnen leiden zonder deze dingen te doen.

Dit artikel werd eerder gepubliceerd in ons eerste jubileummagazine.

Wordt vervolgd.