De astronomische herfst is zondag 22 september officieel van start gegaan. Volgens weerkundigen zitten de mussen en masse bewusteloos in de dakgoot, zo zij er al niet uitgevallen zijn.
Het wordt een warm najaar denk ik, zeker in Den Haag waar ‘extreem links’ met ‘normaal rechts’ over de vloerbedekking heeft liggen rollen en de oneliners ons via de beeldbuis om de oren vlogen tijdens de debatten over de kabinetsplannen. De nieuwe MP lijkt toch meer een gevoelsmens te zijn dan zijn voorganger Teflonman. Met regelmaat werden uitspraken van beide kampen ondersteund met luidruchtig instemmend geroffel op de burootjes van de dames en heren. Een heerlijke traditie vind ik zelf.
Leuk om te ervaren dat NPO1 en RTL4 in hun berichtgeving ook duidelijk partij lijken te hebben gekozen. Deze herfst kunnen we veel politiek entertainment op het hoogste niveau verwachten, hopelijk ietwat erudieter dan het ‘cloak and dagger’ gedonder tussen Kamala en The Donald. Helaas was ik echter getuige van een kort, maar oververhit minidebatje tussen baas T. van de grootste oppositiepartij en baas W. van de grootste regeringspartij. Het is maar waar je als kijker, afhankelijk van je stemming, aan toe bent.
Feitelijk heb ik niet zoveel op met de herfst omdat dit de vaak schimmelige sluiproute naar de winter betekent. Dat brengt mij bij het jaarlijkse gedoe om de tuin 'winterklaar' te maken en voel ik koude rillingen (needles and pins) alweer over mijn rijke natuur golven. In het diepst van mijn overleggingen komt een noodscenario op waarin de tuin wordt getransformeerd in een gladde betonvlakte met parkeervak waarop ik graag met graffitikunst bloemen en gras wil gaan schilderen en (on)kruid niet langer zijn gang kan gaan.
In een overmoedige bui heb ik dit scenario wel eens met anderen gedeeld; het gevolg was dat ik werd weggehoond en sedertdien als een potentieel veroorzaker van een ecologische ramp werd bekeken. Dat was voor mij geen grote blij kan ik u zeggen, hierop heb ik in ootmoed mijn hoofd in de schoot geworpen en alles in het werk gesteld om toch maar weer als natuurminnaar te worden gezien en beleefd. Resultaat van mijn inspanningen nog niet meetbaar, helaas.
Sprekend in regeringstermen heb ik het noodscenario maar ingeruild voor het spoedscenario, hetgeen voor mij zware arbeid inhoudt om de woestenij in mijn voortuin krachtdadig te kortwieken. Zucht…