Henk zegt het - De wijk Kesteren

14 november 2022     Redactie Henk Kooij – Foto archief HBN-MP, Alex De Vliegere

 

De zon schijnt en ik ga wandelen. Al snel kom ik een man tegen. Die spreekt mij aan met een vraag. “Het is een mooie dag nu ik aan het wandelen ben met de hond”, zegt hij. De hond ziet er heel goed verzorgd uit. Mooie glanzende haren en goed getraind.

 

Een klein stukje van ons vandaan zit een kauw (een kraaiensoort, maar dan van de slimmere kant) in het gras te pikken. Langzaam komt het kauwtje in onze buurt. Terwijl we staan te praten merk ik dat de man met meer interesse naar het kauwtje kijkt. Dan onderbreekt hij zijn verhaal en roept het kauwtje. “Kom dan op mijn arm zitten”. Het kauwtje trekt zijn kopje scheef en luistert naar de woorden die de man herhaalt, kom dan, kom dan. Het kauwtje vliegt naar de uitgestoken hand van de man. Blij geeft de man een nootje aan het kauwtje die het rustig opeet op de hand van de man en daarna wegvliegt. Hij vertelt dat de kauwen en de eksters hele slimme dieren zijn.

 

Ik sta met mijn rug naar de zon. Een heerlijk gevoel om zo een warme zonnemassage te krijgen. Ik trek voor de man onmerkbaar mijn rug even krom om een extra gelukzaligheidsgevoel te bestendigen. Intussen luister ik naar zijn trainingssessies met de vogels. Dan ziet de man iemand anders en zegt mij goedendag, met gezwinde spoed en al luid roepend dat hij de ander nodig heeft.

 

Ik blijf nog even kijken naar het kauwtje dat druk bezig is in het gras te pikken, met een onregelmatig ritme om een worm te verleiden uit de grond te komen. Na enige vergeefse pogingen lukt dat ook en hij trekt de worm uit de aarde omhoog. Ziezo, die heeft zijn maag ook weer vol. Kan hij nu op een tak de omgeving verder verkennen en zijn veren oppoetsen. Want de zwarte kleur beschenen door de zon geeft de veren van het kauwtje ook meerkleurige variatie. Soms een glimp van goudgroen met een donkerblauwe gloed. Een vogel in volle glorie, zich opmakend voor het nieuwe seizoen.

 

Dat is dan de herfst. Een vrolijk begin, de bomen die zich al winterklaar maken, de bladeren die in al hun kleuren van de takken naar beneden dwarrelen. De wind waait de dode bladeren bijeen rondom de stam, de bladeren hogen op tegen het struikgewas. Prachtige warme tinten in het bruin, geel, groen en rood, bladeren in hun allerhoogste nood teruggegeven aan moeder aarde. De bladeren liggen klaar voor de kinderen die in al hun blijheid de kleurige bladeren door elkaar schoppen, wat een heerlijk knisperend geluid geeft, en voor het opgooien van de bladeren in het zonlicht, zodat het sprookje van verwelkoming van het nieuwe seizoen een feit is.

Terug Schrijf reactie

Reacties:

14 november 2022 - 19:17:28
Bert van Halteren

Mooie mijmering, Henk!

^ Naar boven