Groot verlof

22 augustus 2021     Redactie en foto Monica Rijpma

 

Het is goed om zeker een keer per jaar op vakantie te gaan. Even weg van het alledaagse en je uitzicht verfrissen met nieuwe beelden. Wie weet brengt het je nieuwe inzichten want er zijn vele wegen die naar Rome leiden.

 

Workaholics zijn geneigd om de vakantie over te willen slaan, vergetend dat het doel van hun inspanning misschien beter zou worden bereikt door er eens vanuit een ander gezichtspunt over na te denken. De pessimist staat eerst even stil bij alles dat mis kan gaan. Zijn heldendom bestaat uit het bij voorbaat accepteren dat de stress van voortdurend onderweg zijn, sierlijk kan worden afgewezen. Waarom zou je kiezen voor de onzekerheid van het onbekende als je evengoed onderdak hebt in je eigen vertrouwde bed.

 

En dan is er nog de Hollander van Wim Kan die eerst een kladje van zijn kosten maakt en er dan maar van afziet. Ook zijn er legio vakantiegangers die mijlen ver van huis reizen, om vervolgens zo getrouw mogelijk alle dingen van alledag elders te hervatten. Ze nemen hun eigen hoofdkussen mee naar het hotel of als er een huisje wordt gehuurd, propt men de auto vol met proviand voor het hele verblijf.

 

Vakantie gaat juist om de andersheid

Ik groeide op in Limburg, niet ver van het drielandenpunt. Wallonië begon net over de grens voorbij Maastricht en in vogelvlucht was de afstand van ons dorp naar Aken zo’n 10 kilometer. Daardoor zaten de klanken van het Duits en Frans al vroeg in mijn oren.

Mijn gevoel van teleurstelling bij de eerste bewuste grensoverschrijding is een nog bijna tastbare herinnering. Juist omdat de talen zo anders waren, had ik verwacht dat in het buitenland bomen, huizen en straten er ook totaal anders uit zouden zien.

Ik weet niet wat ik dacht: Fransen die eruitzagen als Asterix en Obelix? Eftelinglandschappen en sprookjesfiguren à la Anton Pieck? Ik zag geen enkel verschil tussen Duits of Nederlands gras en de wegen en mensen aan de andere kant van de grens waren precies hetzelfde als bij ons. Die verschillen zien kwam pas veel later.

 

Belgenmop als toegift

Voor een beginner raad ik een vakantie aan in een uithoek van eigen land of in Vlaanderen. Die dialecten en accenten zijn net anders genoeg, zodat je je oren moet spitsen om het te verstaan. In het Groningse heb je het Kollumerlands dialect en in de buurt van Drenthe wordt in een paar plaatsen nog de Nedersaksische streektaal - het Stellingwerfs - gesproken. Door die taalverschillen word je steeds met je neus op het feit gedrukt dat je toch even ergens anders bent.

En kijk, die andere mensen vinden kennelijk andere manieren om hetzelfde te doen als jij. Die verschillen zijn er, zelfs al zijn er in grote lijnen zoveel overeenkomsten dat een klein kind dus heel verbaasd kan zijn dat er grenzen bestaan.

 

Overigens heet de grote vakantie in België ‘het groot verlof’, terwijl bij ons groot verlof een term is uit de militaire dienst. Dus misverstanden zijn altijd mogelijk. Al jaren organiseert de stad Leuven een zomerfestival met de naam Groot Verlof. Dat alleen al kan aanleiding zijn voor een uitstap die, wie weet, in een kort verlof zou kunnen uitmonden. Toen ik het idee van mijn stukje voor HBNieuws besprak met iemand uit Leuven zei die persoon: “Spaaiteg da waai gien dialect emme.”

 

Verlof is in België goed geregeld, maar pas in juli van dit jaar werd een wetsontwerp ingediend en aangenomen om de rechten van pleegkinderen gelijk te stellen met die van biologische kinderen. Hierdoor krijgen nu ook adoptieouders (bijvoorbeeld uit de regenbooggemeenschap) het wettelijk recht hun verlof af te stemmen met de noden en wensen van hun pleegkinderen.

 

En zo zijn we terug bij het begin: er zijn vele wegen die naar Rome leiden.

Er komt een Vlaming in een vlaggenwinkel en vraagt: "Heeft u voor mich een groene Belgische vlag?"

Zegt de verkoper: "Die heb ik niet hoor. Ik heb de Belgische vlag alleen in zwart, geel en rood."

"Ach," zegt die mens, "geef mich dan maar een rode..."

Terug Schrijf reactie

^ Naar boven