Rood, wit, blauw - de koning en zijn vrouw... Na jaren in het buitenland gewoond te hebben, ben ik voorgoed terug in Nederland. Zeg niet nooit maar echt; ik ga nooit meer weg! Denk maar aan een teruggespoelde versie van IK VERTREK. Holland is waar ik thuis hoor. Het is mijn vaderland of is dat nu gendervriendelijk het moederland? Nou vooruit, genderneutraal; het is mijn thuisland. Er is veel veranderd maar gelukkig niet het Oranje.
Waarom passen koningshuizen nog in deze tijd? Passen koningshuizen nog wel in deze tijd? Is het een van die natuurverschijnselen die de moeite van het conserveren waard zijn. We maken ons sterk voor zeeleeuwen, schildpadden en nijlpaarden en het behoud van het beetje overlevering van de oudste culturen van de wereld. Opvallend is dat elke cultuur een soort opperhoofd heeft of soms een groep van opperhoofden. Koningsdag en de meifeesten vervangen misschien wel wat ooit een lentefeestje was in Bataafse tijden? Wereldwijd lijkt in veel culturen het voorjaar een primitieve drang wakker te maken om samen de ontluikende natuur te vieren. En feest gaat hand in hand met de behoefte ergens deel van uit te maken, erbij te horen.
Hier staan we op 4 mei samen een paar minuten stil uit respect voor naamloze burgers die ooit voor het vaderland zijn gevallen en voor het heroveren van onze vrijheid. Het doet me iets. Daags daarna vieren we die vrijheid. Koningsdag, dodenherdenking en Bevrijdingsdag brengen me een sentimentaliteit die niet anders is dan geraakt zijn door een mooi stuk poëzie. De mens in jezelf voelen.
Als blanke Hollandse heb ik altijd voordeel gehad van die vrijheid. Ik heb kunnen wonen en werken waar ik wilde in verenigd Europa en zelfs daarbuiten. Met mijn Nederlandse paspoort was ik overal welkom. Is er eigenlijk een land ter wereld waar we als Hollander niet binnen mogen? Ik was heel verbaasd te leren dat meer dan de helft van Amerikanen geen paspoort heeft en dat overigens ook niet nodig acht want die zijn niet van plan de grenzen van hun continent ooit te overschrijden.
Het wordt tijd voor een nieuw RTL programma (of Max); Hiep Hiep Holland. Met de verhalen van iedereen die terug is gekomen en waarom. En ondertussen; Oranje hoort erbij zoals olie- bloem- en Bossche bollen, schaatsen, Sinterklaas en (ja alstublieft) zwarte Piet, rijsttafel, grachtengordel en deltawerken, windmolens, aardappeleters, trapgevels, Erasmus, humanisme, kerkelijke verzuiling, kerktorens, dijken en sluizen, fietsbellen, goudreinetten, uitvaart met koffietafel, gordijnen open, kruidenierswijsheden, polderen, opgestoken vingertje en uitgesproken opinie.
In mijn hoofd zingt Joni Mitchell “Het is altijd hetzelfde liedje, je weet pas wat je hebt als je het kwijt bent”. Ik rijd door de Haagse Beemden, kijk naar de vlaggen in de zon en voel me thuis. Oranje boven.
