Stoelendans
Klopt niet. Er zijn van die uitdrukkingen die gevoelsmatig fout zijn. Zo ook ‘de tering naar de nering zetten’. Dat klinkt toch absoluut als iets desastreus terwijl het juist een bijzonder handige verworvenheid is. Een leven duurt lang en aanpassen aan omstandigheden is nou net een van die 21e-eeuwse vaardigheden waarmee je een heel eind komt in deze tijden van de grote omwenteling. Ik heb het even opgezocht en gelukkig gaat het niet om verwijzing naar de ziekte tbc, maar om een afgeleide van het werkwoord teren wat betekent ‘in zijn levensonderhoud voorzien’. En aangezien ‘foetsie-teren’ voor velen al een jaar lang realiteit is, vooral voor ZZP’ers, horeca, de evenementensector en kleine winkeliers, verdient juist nu ‘de broekriem een gaatje strakker trekken’ een passender uitdrukking.

Twee werkelijkheden

‘Zaaien naar de zak’ zeggen ze in Vlaanderen en dat heeft alweer iets mooiers, daar zit de natuur in en een werkelijkheid die met beide voeten op de bodem staat. Zoals moestuintjes en tijd nemen voor blije verwondering over een bonte specht die zich laat zien in de Kapeltuin. In Amerika, het continent dat zichzelf graag voorstelt als leider van de beschaafde wereld, is nu een groots plan aangedragen om de gigantische achterstand in de infrastructuur aan te pakken. Om daar de tering naar de nering te zetten zullen de families Musk, Bezos en Gates misschien ook even in de buidel moeten tasten. Oude wegen, versleten water- en elektriciteitsnet, traag of geen internet of wifi zodra je buiten de grote steden komt; je begint zowaar te begrijpen waarom ze op het platteland daar zo weinig progressief denken.

Istanbul of Constantinopel?

En ook hier in Europa zitten wij nog met op z’n minst één been in het Hill-Billy tijdperk van, laten we zeggen, vóór de Istanbul Conventie. Zoveel maakte de Europese sofa-saga vorige week wel duidelijk. Terwijl op straat de vrouwen protesteerden tegen het uittreden van Turkije uit het mensenrechtenverdrag dat specifiek gaat over het voorkomen en bestrijden van huiselijk geweld en geweld tegen vrouwen, was bij het staatsbezoek aan Turkije geen stoel voorzien voor mevrouw Von der Leyen, voorzitster van de Europese Commissie. Jammer dat door het schandaal en de media-aandacht daarvoor, verder weinig werd gesproken over de noodzaak op een of andere manier een brug te slaan tussen de Hillbillies, die het gezin graag zien als spil van de samenleving en de progressieven, die de LHBT-rechten zien als symbool voor de universele rechten van de mens. Die twee visies liggen nogal uit elkaar dus daaraan werken zou een mooie klus zijn voor zo iemand als een ervaren formateur of een Europese Raad. Wat soms ook niet klopt zijn de teksten bij populaire melodieën. Neem nou Whitney Houston’s ‘The greatest love’: een prachtige melodie en het refrein kan er mee door.. Maar dan is er een couplet dat gaat over nooit iemand vinden die je behoefte kan vervullen en op een eenzame plek te zijn! Dat past toch voor geen meter. Dat zou net zoiets zijn als bij de 9e van Beethoven: een tekst die gaat over in je eentje in het donker zitten. Trouwens, zouden we nou eindelijk eens die gruwelijke prelude van Te Deum bij het Eurovisie Songfestival kunnen vervangen door Ode aan de vreugde?