Inclusief een stukje autobiografie. Bij het jaarlijkse schoolconcert op de middelbare school ‘Molenbeeke’
in Arnhem moest iedereen aanwezig zijn. Dit keer gaf de concertpianist Hielkema een pianoconcert. Het was een lawaai van jewelste in de aula.
Voorin zaten de grootste raddraaiers en die hadden een paar pingpongballetjes in de vleugel gegooid. Hielkema werd aangekondigd door de directeur en bij binnenkomst was het muisstil. Nietsvermoedend speelde hij de eerste maten maar hij stopte plotseling, met een quasinonchalant gebaar haalde hij de pingpongballetjes uit de vleugel en toonde ze aan de meute, waarop zacht werd gegniffeld. "Ik heb eigenlijk zin om nu gewoon weg te gaan, alleen voor degenen die belangstelling hebben doe ik het niet, want ik laat dit niet verzieken door een enkeling." De zekerheid die hij uitstraalde maakte grote indruk. Ademloos luisterde ik naar de stukken uit verschillende stijlperioden.
Verliefd werd ik op de dochter van de muziekleraar de heer Krieken. Maar omdat ik uit mezelf geen contacten legde en ook uit de groep werd geweerd heeft niemand hier ooit wat van geweten. Terwijl ik vol aandacht de muziekles volgde (beluisteren van fragmenten van Die Moldau van de Tsjechische componist Bedrich Smetana) maakten de andere leerlingen hun huiswerk voor de komende dagen. Het was echt bizar toen de leraar vertelde dat hij van school af moest omdat hij volgens de schoolleiding onvoldoende bevoegdheid had. Niemand reageerde teleurgesteld, maar ik had echt met hem te doen; ik genoot van zijn muziekles en droomde ervan ooit de vriend te zijn van zijn dochter.
‘Die Moldau’ is prachtige programmamuziek. Het is een compositie die in verhaal en beeld een beschrijving geeft van het verloop van de rivier richting Praag. In het begin uitgebeeld door enkele dwarsfluiten, dan met steeds meer instrumenten, een jachtgezelschap langs de rivier (met jachthoorns), een boerenbruiloft, spelende nimfen en uiteindelijk weer het rivierthema.
Die Moldau uitgevoerd door het Berliner Philharmoniker onder leiding van dirigent Herbert von Karajan.
